Карча́шка ’каравая ануча’ (Янк. Мат.). Відаць, да карчажка, якое ад карчага (?) у значэнні ’нешта зморшчанае’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кустуро́вы ’зроблены з крашанай шэрсці’ (Грыг.Відаць, ад *кунстаровы∼*кунстар (< с.-н.-ням. kunster ’мастак’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Непале́так, нэполітоп ’неўраджай, няўрод’ (брэсц., Нар. лекс.). Відаць, да палётай (гл.), аднак матывацыя застаецца нявысветленай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нехамя́жы ’нехлямяжы, неахайны’ (Сл. ПЗБ), нехамяжына ’неахайны чалавек’ (Касп.). Няясна; відаць, звязана з нехлямяжы ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паненка ’рудая балюча-куслівая мурашка’ (Дразд.). Відаць, да паненка (гл. пан), але семантычная матывацыя няясная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пацэтны ’смешны, мілы’ (карэліц., Сцяшк. Сл.). Відаць, з ⁺facetny, якое са словазлучэння facet wesoły ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пласце́нь ’пласт (мёду, сена)’ (Нас.). Да пласт (гл.). Утворана, відаць, пры дапамозе прасл. суфікса *‑ьnь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пліску́нка (плыску́нка) ’асака’ (Сл. Брэс.). Відаць, звязана з наступным словам з-за знешняга падабенства раслін.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пру́дня, пру́тня ’конусападобная плеценая лазовая сетка’ (Касп.). Да прут (гл.); ‑д‑, відаць, пад уплывам пруд.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысма́лак ’зямля, якую відаць з-пад снегу на зімовай дарозе’ (Шат.). Да наступнага слова (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)