◎ Падпі́нкі ’сорт позніх яблык’ (Сцяшк. Сл.). Відаць, з пепінка (гл.) < пепін шаф рапны ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пасілітава́ць ’пахваліць з карыслівымі мэтамі’ (Касп.). Відаць, балтызм. Параўн. літ. saldyti ’рабіць салодкім, саладзіць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пе́траўка ’страва з кураціны’ (хойн., Мат. Гом.). Відаць, дэфармаванае патраўка ’страва, верашчака, мачанка’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пры́дабра (прі́дыбра) ’закраса; затаўка’ (Бяльк.; клім., ЛА, 4). Відаць, ад прыдо́брыць ’палепшыць’ (гл. прыдобрыцца).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прытро́нціць ’прыгразіць’ (воран., Сл. ПЗБ). Відаць, мясцовае ўтварэнне на базе польск. trącíć ’штурхаць, піхаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыхату́ліць ’прыхаваць’ (пух., Жд. 1), сюды ж, відаць, прыхату́рыць ’прыхаваць’ (Ласт.). Да хатуль (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пі́плух, nirtyx ’бутон кветкі’ (Растарг.). Відаць, роднаснае лексеме птушка < пупышка пры ад’ідэацыі пухнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Стру́гавіца ‘панос, бягунка’ (Арх. Федар.). Відаць, да струга 1 у значэнні ‘паток, цячэнне’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сурдула́к ’нелюдзімы чалавек’, сурдула́чыцца ’ухіляцца ад людзей’ (Яўс.). Няясна. Відаць, да сурдо́лле, гл. сурада.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сушча́к ’худая недагледжаная жывёла’ (маладз., Гіл.). Відаць, да сухі ’худы’; да словаўтварэння гл. сушчык.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)