ЗГВАЛТАВА́ННЕ,
злачынны ўчынак, звязаны з палавымі зносінамі, пры ўжыванні
З.
Г.А.Маслыка.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ЗГВАЛТАВА́ННЕ,
злачынны ўчынак, звязаны з палавымі зносінамі, пры ўжыванні
З.
Г.А.Маслыка.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВАСЕМНА́ЦЦАТЫ З’ЕЗД КП(б)Б.
Адбыўся 15—20.5.1940 у Мінску; 577 дэлегатаў з рашаючым і 194 з дарадчым голасам ад 59 853
Літ.:
Коммунистическая партия Белоруссии в резолюциях и решениях съездов и пленумов
А.Ф.Макарэвіч, У.М.Міхнюк.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВАЛЮ́ТНАЕ ЗАКАНАДА́ЎСТВА,
сукупнасць прававых нормаў, якія вызначаюць
Да 1986 валютнае заканадаўства было абумоўлена валютнай манаполіяй дзяржавы, і ўсе аперацыі (здзелкі) з валютнымі каштоўнасцямі на
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
сістэ́ма, ‑ы,
1. Сукупнасць заканамерна звязаных паміж сабой элементаў (прадметаў, з’яў, поглядаў, ведаў і пад.), якія складаюць пэўнае цэласнае ўтварэнне, адзінства.
2.
3. Форма арганізацыі, будова чаго‑н. (дзяржаўных, палітычных, гаспадарчых адзінак, устаноў і пад.).
4. Сукупнасць гаспадарчых адзінак, блізкіх па сваіх задачах і арганізацыйна аб’яднаных у адзінае цэлае.
5. Структура, якая складае адзінства ўзаемна звязаных частак.
6. У батаніцы і заалогіі — класіфікацыя, групаванне.
7. У геалогіі — сукупнасць пластоў горных парод, якая характарызуецца пэўнымі выкапнямі, фаунай і флорай.
•••
[Грэч. systēma — цэлае, складзенае з частак, злучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заве́сці
1. (даставіць) (hín)führen
2. (устанавіць) éinführen
заве́сці
заве́сці спра́ву на каго
3. (набыць) sich (
4. (заснаваць) gründen
5.:
заве́сці гаво́рку ein Gespräch ánknüpfen;
заве́сці знаёмства
заве́сці дру́жбу mit
заве́сці пе́сню ein Lied ánstimmen;
6. (запусціць) ánlassen
заве́сці гадзі́ннік die Uhr áufziehen
заве́сці мато́р den Mótor ánlassen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
фо́рма
(
1) знешні выгляд, абрыс прадмета;
2)
3) узор, паводле якога робяцца якія
4) устаноўлены спосаб,
5) аднастайнае адзенне для асоб пэўных катэгорый (
6) выгляд, будова, структура чаго
7) знешні бок мастацкага твора, сістэма мастацкіх сродкаў і прыёмаў;
8)
9)
10)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
układ, ~u
1. сістэма; структура;
2. размяшчэнне; расстаноўка; суадносіны;
3. дагавор, дамова;
4. перамовы;
5.
6. манера
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
neu
1.
1) но́вы, няда́ўні
2) малады́, све́жы
3) но́вы, све́жы, арыгіна́льны (пра думкі і г.д.)
2.
1) нано́ва
2) няда́ўна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Апрата́ць (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тор 1 ’дарога, след, пакінуты калёсамі’; ’кірунак дзейнасці; шлях’ (
Тор 2 ’торф’ (
Тор 3 (торь) — пра торканне, сованне (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)