по́чут м Gerücht n -(e)s, -e;

аб ім і по́чуту няма́ er ist spúrlos verschwúnden; er ist wie vom Érdboden verschlúckt; er lässt nichts von sich hören

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прае́зд м

1. (дзеянне) Dúrchfahrt f -, Dúrchreise f -;

прае́зду няма́! Dúrchfahrt verbóten!, Dúrchfahrt gespérrt!;

гро́шы на прае́зд Réisegeld n -(e)s, Fáhrgeld n;

2. (месца) Dúrchfahrt f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

інтэ́рас м Interésse n -s, -n, Vórteil m -(e)s, -e;

няма́ нія́кага інтэ́расу es hat gar kéinen Sinn;

які́ мне ў тым інтэ́рас? was habe ich davón?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крыць

1. (be)décken vt, ábdecken vt;

2. груб (лаяць) j-n lósschimpfen аддз;

◊ яму́ няма́ чым крыць разм er kann nichts entgégnen;

крыць ка́рту éine Kárte stéchen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

*Ма́кавіца, пін. ма́ковыца, тураў. макові́ца ’макаўка’ (Нар. лекс., ТС), укр. мако́виця, паводле Брукнера (318), запазычана з польск. makowica. Няма падстаў. Параўн. і шырока прадстаўленае ў гаворках рус. маковица.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нане́т ’зусім’: Звяліся ягады нанет (браг., калінк., З нар. сл.), ’зусім, нанішто’ (Бяльк.). З прыназоўнікавага спалучэння на і нет ’няма’ (гл.), дзе апошняе выступала ў якасці субстантываванага прыслоўя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нязбы́тна ’неажыццявіма’ (Касп.). Да збыцца ’ажыццявіцца’; няма падстаў бачыць у ім запазычанне ці паўкальку з польск. niezbyty, niezbędny ’якога цяжка пазбыцца, пазбегнуць’ (Кюнэ, Poln., 81) па семантычных меркаваннях.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вороши́ть несов.

1. варушы́ць, варо́чаць; (переворачивать) пераваро́чваць; (шевелить) шавялі́ць;

2. перен. (вспоминать забытое — о неприятном, тяжёлом) варушы́ць;

не́зачем вороши́ть про́шлое няма́ чаго́ варушы́ць міну́лае;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плю́нуть сов. плю́нуць;

◊

раз плю́нуть раз плю́нуць;

плю́нуть не́куда плю́нуць няма́ куды́;

плю́нуть в лицо́ плю́нуць у твар;

плю́нуть на всё плю́нуць на ўсё.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бэ́бахі, ‑аў; адз. няма.

Разм.

1. Вантробы, кішкі. Бэбахі выпусціць.

2. Груб. Зношаныя рэчы, лахманы. Юста рассцілае нейкія бэбахі на тапчане, куды і пераходзіць Ганна разам з народжаным сынам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)