спавіва́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. спавіваць — спавіць.
2. Абл. Тое, чым спавіваюць дзіця. [Сёмка:] — А малое на ложку.. раскідае сваё спавіванне. Кандрусевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стле́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і сатлелы. Стлелая салома. □ І, як заўсёды, куры па двары хадзілі, Скрыпеў ад ветру стлелы частакол. А. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сты́рнік, ‑а, м.
Тое, што і стырнавы (у 2 знач.). Павер напеву стырніка, Плыты, плыты спыні! Гэй, воды, быстрая рака, Назад лепш павярні! Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сула́ддзе, ‑я, н.
Тое, што і суладнасць. [Песняру] ўласцівы і другія традыцыйныя рысы рамантычнага героя — адзіноцтва і поўнае суладдзе яго жыцця з жыццём прыроды. Каваленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
супако́й, ‑ю, м.
Тое, што і спакой. Зноў парушае супакой Вісклівым скрыпам гэта птушка. Аўрамчык. На душы супакой, Неяк радасна й сумна чагосьці. Трус.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сураве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Тое, што і суровець. Андрэй глянуў на рукі Вольгі,.. на рухавы твар, які то суравеў, то праясняўся ласкай. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сява́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Тое, што і сявенька. Ралля падсохла, мяккай стала воўнай, Ужо час узяцца за сявалку. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таваразваро́т, ‑у, М ‑роце, м.
Тое, што і тавараабарот. Рознічны таваразварот. □ Інтарэсы народа, інтарэсы фінансавага плана патрабуюць далейшага пашырэння і паляпшэння савецкага таваразвароту. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
танізу́ючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад танізаваць.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Тое, што і танізавальны.
3. Дзеепрысл. незак. ад танізаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уві́цца, уваўецца; пр. увіўся, увілася, ‑лося; зак.
1. Уплесціся, укруціцца пры віцці, звіванні. Добра ўвілася стужка ў косы.
2. Змясціцца (пра тое, што намотваецца).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)