Verbum

прыго́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прыгоднага. Прыгоднасць чалавека да працы. Прыгоднасць ежы да спажывання.

антрапа...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на адносіны іх да чалавека.

антрапагене́з, ‑у, м.

Раздзел антрапалогіі, які вывучае працэсы эвалюцыі чалавека на розных этапах.

[Ад грэч. ánthrōpos — чалавек і genesis паходжанне.]

бясстру́нны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае струн.

•••

Бясструнная балалайка — пра балбатлівага чалавека, пустазвона.

інквізі́тар, ‑а, м.

Суддзя або член інквізіцыйнага суда. // перан. Пра жорсткага чалавека-мучыцеля.

[Лац. inquisitor — следчы.]

гламазда́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Разм. пагард. Пра нязграбную рэч, няўклюднага чалавека.

гліст, ‑а, М ‑сце, м.

Чарвяк, які паразітуе ў арганізме чалавека або жывёлы.

графало́гія, ‑і, ж.

Вывучэнне почырку з пункту гледжання выяўлення ў ім характару чалавека.

[Ад грэч. graphō — пішу і logos — вучэнне.]

дзяржымо́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, м.

Разм. пагард. Пра грубага, жорсткага, уладалюбівага чалавека.

[Ад імя дзеючай асобы камедыі Гогаля «Рэвізор».]

ультрагу́к, ‑у, м.

Спец. Гук, утвораны хістаннямі высокай частаты (не ўспрымаецца вухам чалавека).