emerge
[ɪˈmɜ:rdʒ]
v.
1) усплыва́ць; пака́звацца, выхо́дзіць, зьяўля́цца (пра со́нца, ме́сяц)
2) выяўля́цца, выкрыва́цца, станаві́цца ве́дамым (пра фа́кты)
3) выхо́дзіць
Many distinguished men have emerged from slums — Шмат выда́тных людзе́й вы́йшла з трушчо́баў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gleam
[gli:m]
1.
n.
1) бліск -у m., праме́нь сьвятла́; слабо́е сьвятло́
2) про́бліск -у m. (надзе́і, со́нца)
2.
v.i.
1) сьвяці́цца, ясьне́ць
2) міга́ць, мігаце́ць, мігце́ць (пра зо́ркі)
3) праблі́скваць, блі́скаць імгне́нна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
thrive
[Өraɪv]
v.i. throve or thrived, thrived or thriven, thriving
1) бу́йна расьці́, расквіта́ць
Flowers will not thrive without sunshine — Кра́скі ня бу́дуць квітне́ць бяз со́нца
2) до́бра ме́цца; багаце́ць; мець вялі́кую ўда́чу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
канфігура́цыя
(лац. configuratio)
1) абрысы, форма чаго-н. (напр. к. воблакаў);
2) узаемнае размяшчэнне прадметаў або іх частак;
3) астр. бачнае становішча планеты на нябеснай сферы адносна Сонца (злучэнне, элангацыя, квадратура 3 і апазіцыя1 3).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
узысці́, -ыду́, -ы́дзеш, -ы́дзе; -ышо́ў, -шла́, -ло́; -ыдзі́; зак.
1. Ідучы, падняцца наверх.
У. на ўзгорак.
У. на другі паверх.
2. Ступіць, уз’ехаць на паверхню чаго-н. або ўвайсці, уехаць куды-н.
У. на кладку.
Цягнік узышоў на мост.
У. на двор.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра нябесныя свяцілы: узняцца над гарызонтам.
Сонца ўзышло.
4. Праросшы, паказацца на паверхні глебы (пра пасеянае).
Лубін густа ўзышоў.
|| незак. узыхо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць і усхо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць (да 1 знач.).
|| наз. узыхо́д, -у, М -дзе, м. (да 1 і 3 знач.) і узыхо́джанне, -я, н. (да 1 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
цень, -ю, мн. -і, -яў, м.
1. Месца, заслоненае чым-н. ад сонца.
Пад дрэвамі быў ц.
2. Невыразныя абрысы фігуры, сілуэт.
У акне прамільгнуў нечы ц.
3. перан., чаго. Адлюстраванне ўнутранага стану чалавека (смутку, трывогі, болю і пад.).
Па твары прамільгнуў ц. страху.
4. перан., чаго. Здань, дух.
Цені мінулага.
Цені продкаў.
5. перан., чаго. Нязначная, вельмі малая колькасць, доля.
І ценю праўды тут няма.
6. Пра каго-н. вельмі аслабленага, худога.
Не чалавек, а ц.
◊
Кідаць цень на каго-што (разм.) — выклікаць падазрэнне да каго-н.
Як цень (разм.) — неадчэпна (хадзіць за кім-н.).
|| прым. ценявы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ззяць несов.
1. сия́ть, сверка́ть; блиста́ть, блесте́ть;
со́нца ззя́е — со́лнце сия́ет;
ззя́юць агні́ го́рада — сия́ют (сверка́ют, блиста́ют) огни́ го́рода;
2. перен. сия́ть;
во́чы ззя́лі — глаза́ сия́ли;
ён уве́сь ззяў ра́дасцю — он весь сия́л ра́достью
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
прысмалі́ць I сов.
1. припали́ть;
п. ву́сы — припали́ть усы́;
2. припе́чь;
со́нца ~лі́ла — со́лнце припекло́
прысмалі́ць II сов. (смолой)
1. слегка́ просмоли́ть; присмоли́ть;
2. (прикрепить) присмоли́ть
прысмалі́ць III сов., разг. (быстро прибежать, приехать) примча́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
задыя́к [
гр. zodiakos (kyklos) = звярыны (круг)]
дванаццаць сузор’яў, праз якія Сонца праходзіць свой бачны шлях на працягу года;
знакі задыяка — абазначэнні 12 сузор’яў, якія размешчаны ўздоўж экліптыкі і названы пераважна імёнамі жывёл (Рак, Леў, Скарпіён і інш.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
за́едзь, ‑і, ж., зб.
Крылатыя насякомыя, якія смокчуць кроў (авадні, сляпні, мошкі і інш.). Пякло ўвесь час неміласэрна сонца, у лесе стаяла страшэнная заедзь: авадні, камары і сляпні насіліся роем і гулі, як чмялі. Нікановіч. Каня апанавалі мухі і авадні, і ён, бедны, бараніўся ад заедзі як толькі мог. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)