заплеска́ть сов.

1. (залить) заплю́хаць; залі́ць;

2. (начать плескать) заплю́хаць, пача́ць плю́хаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

заре́ять сов.

1. (начать парить) пача́ць лята́ць, залята́ць;

2. (начать развеваться) залуна́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

заснова́ть сов.

1. спец. заснава́ць, пача́ць снава́ць;

2. перен., разг. заснава́ць, захадзі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

wystartować

незак.

1. стартаваць;

2. перан. разм. пачаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zapoczątkować

зак. co пачаць што, пакласці пачатак чаму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przedsięwziąć

зак. пачаць, распачаць;

przedsięwziąć kroki — зрабіць захады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rokowania

мн. перагаворы; перамовы;

nawiązać rokowania — пачаць перагаворы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Забарбе́ць ’забразгаць, забрынкаць’ (Сл. паўн.-зах.). Забарбець < літ. barbė́ti ’бразгаць, брынкаць’ (Сл. паўн.-зах., 180) гукапераймальнага характару (Фрэнкель, 35). Параўн. рус. вяцк. забара́баться ’пачаць пэцкацца, пляскаючыся ў вадзе’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zacząć

zaczą|ć

зак. пачаць; распачаць;

~ć mówić — пачаць гаварыць; загаварыць;

~ł dwudziesty rok życia — яму пайшоў дваццаты год

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паве́яць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Пачаць веяць (у 2 знач.), дзьмуць.

Павеяў вецер.

Павеяла (безас.) вясной.

Ад яе ўсмешкі павеяла (безас.) цеплынёй і ласкай (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)