уходи́ли си́вку круты́е го́ркипогов. быў конь, ды з’е́здзіўся; ухо́далі сі́ўку круты́я го́ркі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
tückisch
a кава́рны, зло́сны, падсту́пны, по́длы
auf j-n ~ sein — разм. адчува́ць [мець] тае́мную злосць на каго́-н.
ein ~es Pferd — нараві́сты конь
ein ~es Wétter — кава́рнае надво́р’е
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ду́бам, ды́бампрысл, разм:
станаві́цца ду́бамтсперан sich bäumen, sich auf die Hínterbéine stéllen;
конь станаві́ўся ду́бам das Pferd stéllte sich auf die Hínterbéine;
у мяне́ валасы́ ста́лі ду́бам mir sträubten sich die Háare, die Háare stánden mir zu Bérge
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
хаму́т, ‑а, М ‑муце, м.
1. Частка вупражы, што складаецца з драўлянага каркаса (клешчаў), абкладзенага мяккім лямцам з унутранага боку (хамуцінай). — А конь на грэблі ў самай гразі распрогся: бацька гэтак засупоніў хамут, што супоня развязалася.Сабаленка.Спуджаны конь б’е ў хамут, прысядае на заднія ногі.Бажко.
2.перан.Разм. Пра якую‑н. абузу, клопаты, турботы. Карацей кажучы, [гаспадыня] прапануе мне зноў такі самы хамут, з такім самым, калі не большым, запасам смецця, бітай цэглы, рознага жалеззя...Дубоўка.[Гулякоў:] — Я паспытаў ужо. Жаніўся. Ведаю гэты мёд. Ведаю, што такое хамут на шыю.Кавалёў.// Прыгнёт, паднявольнае становішча. [Міхал:] — І гніся век, цярпі маўкліва, Пакінь ты ўсякую надзею Хамут з сябе зняць, дабрадзею!Колас.
3.Спец. Прыстасаванне кальцавой формы для змацоўвання, злучэння чаго‑н. Рысорны хамут.
4.Разм.груб. Некультурны, неадукаваны чалавек; хамула. Са мной Ігар нават гаварыць не хацеў — лічыў мяне проста вясковым хамутом.Сачанка.
•••
Біць у хамутгл. біць.
Запрэгчы ў хамутгл. запрэгчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ірвану́цьсов., однокр.
1. рвану́ть; дёрнуть;
і. за валасы́ — рвану́ть (дёрнуть) за́ волосы;
2.в др. знач. рвану́ть;
конь ~ну́ў з ме́сца — ло́шадь рвану́ла с ме́ста;
~ну́ў снара́д — рвану́л снаря́д;
і. до́бры — кусо́к рвану́ть изря́дный куш
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упа́рыццасов., в разн. знач. упа́риться; (сильно устать — ещё) запа́риться; (покрыться потом — ещё) вспоте́ть; (о лошади — ещё) взмы́литься;
у. на рабо́це — упа́риться (запа́риться) на рабо́те;
конь ~рыўся — ло́шадь упа́рилась (взмы́лилась)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Зе́бра. З рус.зебра ’тс’ (з польск. было б зэ‑), дзе з англ. ці франц.zebra у XVIII ст. (фіксацыя 1792 г.). У англ., франц. з 1600 г., у партуг., ісп. ужо ў XVI ст. ці з лац.equiferus ’дзікі конь’, ці са слова аднаго з паўд.-афр. плямён. Фасмер, 2, 91; Шанскі, 2, З, 83; Блох-Вартбург, 673; Окс. сл., 3868 (11, 87); Махэк₂, 714. Перан. зебра ’паласа дарогі для пераходу пешых’, паводле афарбоўкі, у 60–70‑я гады XX ст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
качаві́ла Прыкметная мясціна (на раллі, засеве, пяску, траве, збажыне), дзе качаўся конь, адпачываў чалавек ці звер (Глуск.Янк. II., Слаўг.). Тое ж конскі круг (Пол.), качаві́лле (Глуск.Янк. II), ле́жава, вы́цірак, ле́жня, качаві́лішча, прале́жні (Слаўг.), кача́нішча (Хоц.), ка́чава, ка́чала (Стол.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
rip
I[rɪp]1.
v.t. (-pp)
1) разрыва́ць, распо́рваць
2) расьпіло́ўваць (уздо́ўж)
2.
n.
разры́ў ву m., прадзёрына f.
•
- rip off
- rip out
- rip up
II[rɪp]
n., informal
1) нікчэ́мнік -а m.
2) шаўлю́га, кля́ча f., зае́жджаны конь
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)