Наўя́ ’наяву’ (Бяльк.). Відаць, з *на+уяў, гл. уяўляць, уявіць, параўн. ява (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Патала́шкаць ’скруціць’ (жытк., Мат. Гом.). Відаць, да рус. потолкать з дэмінутыўным суфіксам -аш·.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пачэ́пліць ’прапасці’ (жытк., Мат. Гом.). Відаць, да чапаць, параўн. валож. ’знішчаць’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паштакава́ць (экспр.) ’аблізаць’ (нараўл., Жыв. нар. сл.). Відаць, з пакаштаваць ’паспытаць на смак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пра́жызне ’перажыванне’ (шальч., Сл. ПЗБ). Да жызпь (гл.). Відаць, калька польск. przeżycie ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыплуга́ніцца ’прывалачыся’ (Жд.). Укр. притуга́нитися ’тс’. Да плуг (гл.), першапачаткова, відаць, ’цягнуць плуг’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пярвіна́ ’аблога, цаліна’ (Мат. Маг.). Да первы ’першы’ (гл.), відаць, ’які апрацоўваецца ўпершыню’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Расцві́ць ’развярэдзіць’: рану расцвіў (валож., Сл. ПЗБ). Няясна, відаць, звязана з цвяліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спа́рта ‘драсён, Polygonum L.’ (Мат. Гом.). Відаць, да спор1, але словаўтварэнне няяснае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Су́хлік ’лядзяш’ (Мат. Маг.). Відаць, да суслік3 са збліжэннем да сухі, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)