Патаску́ха1 ’публічная жанчына’ (Мядз.), добр. ’пасялуха’ (Мат. Гом.). Відаць, з рус. потаску́ха; параўн. яшчэ потаскна́я, потаску́ша, потаску́нья ’тс’.

Патаску́ха2 ’парушэнец парасоністы, Chimaphila Pursh. umbellata (L.)’ (ігн., Сл. ПЗБ). Відаць, да патаску́ха1. Матывацыя: паўзучае карэнішча расліны цягнецца, па-руску «тащится».

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)