Verbum

ацэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. ацаніць.

2. Думка, меркаванне пра якасць, значэнне каго-, чаго-н.

Даць ацэнку.

3. Адзнака, абазначэнне ступені ведаў і паводзін вучняў.

А. па літаратуры.

аб’ектыві́зм, -у, м.

1. Філасофскае вучэнне аб аб’ектыўнасці рэчаіснасці, згодна з якім грамадскае жыццё не паддаецца пераўтварэнням, актыўнаму ўздзеянню.

2. Непрадузятасць, бесстароннасць, аб’ектыўны падыход да чаго-н.

|| прым. аб’ектыві́сцкі, -ая, -ае (да 2 знач.).

абжа́ць, абажну́, абажне́ш, абажне́; абажнём, абажняце́, абажну́ць; абажні́; абжа́ты; зак., што.

Зжаць што-н. вакол чаго-н.

А. траву вакол дрэва.

|| незак. абжына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абжы́н, -у, м. і абжына́нне, -я, н.

абчаса́ць, -чашу́, -чэ́шаш, -чэ́ша; -чашы́; -часа́ны; зак., што.

Зрабіць што-н. гладкім, роўным пры дапамозе сякеры; аддзяліць што-н. ад чаго-н. чэшучы.

А. бервяно.

|| незак. абчэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абчэ́сванне, -я, н.

аве́яць, аве́ю, аве́еш, аве́е; аве́яў, аве́яла; аве́й; аве́яны; зак., каго-што.

1. Тое, што і абвеяць.

2. перан. Акружыць, стварыць вакол каго-, чаго-н. атмасферу пашаны (высок.).

А. славай.

|| незак. авява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

адбудава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак.

1. Закончыць пабудову чаго-н. для сябе.

Да восені адбудуемся.

2. Пабудавацца нанава, аднавіць жыллё пасля разбурэння, пажару і пад.

Вёска нанава адбудавалася.

|| незак. адбудо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

зрух, -у, м.

1. гл. зрушыцца, зрушыць.

2. перан. Прыметнае, значнае паляпшэнне, змяненне ў стане, развіцці чаго-н.

З. у рабоце.

Пазітыўныя зрухі ў жыцці краіны.

3. Гарызантальныя змяшчэнні геалагічнага слоя.

З. зямной кары.

інсты́нкт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыроджаная здольнасць рабіць бессвядомыя мэтанакіраваныя дзеянні ў адказ на змены ўнутранага або знешняга асяроддзя.

І. самазахавання.

2. Падсвядомае прадчуванне чаго-н., унутранае чуццё.

Мацярынскі і.

інтрыгава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; незак.

1. супраць каго-чаго. Весці інтрыгі (у 1 знач.).

2. каго (што). Узбуджаць цікавасць чым-н. загадкавым, таямнічым.

|| зак. заінтрыгава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 2 знач.).

канфігура́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Знешнія абрысы, формы чаго-н., а таксама ўзаемнае размяшчэнне прадметаў або іх частак у выглядзе якой-н. фігуры.

К. марскіх берагоў.

К. зорак.

|| прым. канфігурацы́йны, -ая, -ае.