дагука́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Гукаючы каго‑н., прымусіць адазвацца, адгукнуцца. — Брыгадзір! Ніяк не дагукацца. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Кінуць да якога‑н. месца. Дакінуць камень да сярэдзіны ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адма́хвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да адмахнуцца.

•••

Адмахвацца рукамі і нагамі — наадрэз адмаўляцца ад каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адэкзаменава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., каго.

Прыняць ва ўсіх экзамен, экзамены; скончыць экзаменаваць. Адэкзаменаваць паступаючых у інстытут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акліматызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., каго-што.

Прыстасаваць расліну, жывёліну да новага клімату, да новых жыццёвых умоў.

[Ням. akklimatisieren.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́свіць, ‑пасу, ‑пасвіш, ‑пасвіць; зак.

1. каго. Прывучыць кароў да пашы пасля зімы.

2. што. Зарабіць пасьбою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захвалі́ць, ‑хвалю, ‑хваліш, ‑хваліць; зак., каго-што.

Разм. Празмерна расхваліць, пераацаніць чые‑н. заслугі, вартасці. Захваліць вучня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заце́мрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Разм. Зацямніць. Нашых песень, светлых думак Нішто не зацемрыць. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вар’ява́ць, ‑р’юю, ‑р’юеш, ‑р’юе; незак.

1. Тое, што і вар’явацца.

2. каго. Раздражняць, злаваць, даводзіць да шаленства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́даіць, ‑даю, ‑даіш, ‑даіць; зак., каго-што.

Здабыць даеннем усё малако з вымя жывёліны; падаіць. Выдаіць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)