Verbum

зярня́ўка, ‑і, ДМ ‑няўцы; Р мн. ‑нявак; ж.

Сухі плод, у якім каляплоднік зросся з семем.

ільня́нішча і льня́нішча, ‑а, н.

Поле, з якога сабралі лён або на якім папярэдняй культурай быў лён.

інструменталі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на якім‑н. музычным інструменце. Калектыў спевакоў і інструменталістай.

нама́з, ‑у, м.

Мусульманскі рэлігійны абрад, пры якім малітва суправаджаецца мыццём рук і рытуальнымі рухамі. Вячэрні намаз.

[Перс. nämāz.]

няшчы́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, у якім састаўныя часткі не цесна прылятаюць адна да другой; рэдкі. Няшчыльныя дзверы.

пано́птыкум, ‑а, м.

Музей, у якім выстаўлены для агляду васковыя фігуры і іншыя прадметы, цікавыя сваёй незвычайнасцю.

[Ад грэч. pan — усё і optikos — зрокавы.]

піэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Агульнае гнойнае заражэнне арганізма, пры якім утвараецца многа гнойных ачагоў у розных органах.

[Грэч. pýon — гной і haima — кроў.]

прэцэ́сія, ‑і, ж.

Спец. Рух восі ўласнага вярчэння цвёрдага цела, пры якім яна апісвае кругавую канічную паверхню.

[Лац. praecessio.]

светлыня́, ‑і, ж.

Разм. Яркае асвятленне, пры якім усё добра відаць. Светлынёй золак далі ўсе расквеціў. Чарнушэвіч.

фа́лінь, ‑я, м.

Спец. Трос на носе або на карме шлюпкі, якім яна прывязваецца да чаго‑н.