poddać
зак.
1. здаць;
poddać twierdzę — здаць крэпасць;
2. паддаць;
poddać ciężar na plecy — паддаць цяжар на плечы;
3. падвергнуць;
poddać krytyce — раскрытыкаваць, узяць пад крытыку;
poddać pod głosowanie — паставіць на галасаванне;
poddać myśl — падаць думку
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
обрабо́тка ж.
1. в разн. знач. апрацо́ўка, -кі ж.;
артиллери́йская обрабо́тка пере́днего кра́я оборо́ны проти́вника артылеры́йская апрацо́ўка пярэ́дняга кра́ю абаро́ны праці́ўніка;
механи́ческая обрабо́тка механі́чная апрацо́ўка;
терми́ческая обрабо́тка тэ́рмічная апрацо́ўка;
2. апрацо́ўка, -кі ж., урабля́нне, -ння ср.;
3. настро́йванне, -ння ср., угаво́рванне, -ння ср.;
4. абла́джванне, -ння ср.; см. обраба́тывать;
◊
взять в обрабо́тку узя́ць у рабо́ту;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
dyskusja
dyskusj|a
ж. дыскусія, абмеркаванне;
ogólnonarodowa ~a — усенароднае абмеркаванне; рэферэндум;
kwestia do ~i — дыскусійнае пытанне;
zabrać głos w ~i — выступіць у дыскусіі; узяць слова ў дыскусіі;
to nie podlega ~i — гэта не падлягае абмеркаванню; гэта бясспрэчна
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
vórnehmen
*
I
vt
1) право́дзіць (якую-н. работу)
2)
sich (D) etw. ~ — узя́цца за што-н., заду́маць, распача́ць што-н.
sich (D) j-n ~ — узя́цца за каго́-н., узя́ць каго́-н. у рабо́ту; прачыта́ць ната́цыю каму́-н.
II
vt падвя́зваць фарту́х [сурвэ́тку]; надзява́ць ма́ску
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
разлі́к, -ку м., в разн. знач. расчёт;
узя́ць р. — взять расчёт;
кулямётны р. — пулемётный расчёт;
р. параво́га катла́ — расчёт парово́го котла́;
па маі́х ~ках ён паві́нен ху́тка прые́хаць — по мои́м расчётам он до́лжен ско́ро прие́хать;
○ ная́ўны р. — нали́чный расчёт;
гаспада́рчы р. — хозя́йственный расчёт;
◊ бра́цца (прыма́цца) у р. — принима́ться в расчёт;
скі́нуць з ~ку — сбро́сить со счето́в;
прыня́ць у р. — приня́ть в расчёт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ула́да ж., в разн. знач. власть; (господство — ещё) влады́чество ср.;
вае́нныя ўла́ды — вое́нные вла́сти;
мясцо́вая ўла́да — ме́стная власть;
у. старшыні́ — власть председа́теля;
бацько́ўская ўла́да — роди́тельская власть;
у. сло́ва — власть сло́ва;
перавышэ́нне ўла́ды — юр. превыше́ние вла́сти;
пад ~дай Ры́ма — под вла́стью (влады́чеством) Ри́ма;
◊ стра́ціць ~ду над сабо́й — потеря́ть власть над собо́й;
стырно́ ўла́ды — выс. бразды́ правле́ния;
узя́ць ~ду — встать у вла́сти
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
бо́й, бо́ю, М у баі́; мн. баі́, баёў; м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. біцца (у 1 знач.); бітва, змаганне. Наступальны бой. Сустрэчны бой. Рукапашны бой. Поле бою. Разведка боем. Весці бой. Прыняць бой. □ Не паспеў Шутаў дапытаць палонных, як на паўднёвым баку [вёскі] узгарэўся бой. Мележ. У небе натужліва вылі і звінелі маторы, трашчалі кулямёты: недзе за хмарамі і дымам ішоў паветраны бой. Шамякін. Натапырыўшы пер’е.. [вераб’іха] падрыхтавалася да бою. Шуцько.
2. Барацьба, спаборніцтва. Кулачны бой. Бой быкоў. // перан. Барацьба з чым‑н., што перашкаджае ў жыцці, у працы. Тут моладзь з багнай бой вядзе. Смагаровіч.
3. Разм. Дзеянне паводле дзеясл. біць (у 7, 9 знач.). Стрэльба дакладнага бою. Барабанны бой. Бой курантаў.
4. зб. Разбітая, расколатая на кавалкі шкляная, гліняная і інш. пасуда, разбітыя прадметы.
•••
Бой-баба гл. баба.
Браць (узяць) з бою (боем) гл. браць.
Даць (даваць) бой гл. даць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. што. Прыняць, узяць з рук у рукі, у сваё распараджэнне ўсё або частку таго, што здаюць. перадаюць, уручаюць. Папрымаць кнігі ад чытачоў. Папрымаць тэлеграмы.
2. каго. Залічыць у склад чаго‑н. усіх, многіх. Папрымаць выпускнікоў школ на работу. □ [Міхал:] — А сам Лазавы хіба не ведае, як ты працуеш у калгасе, не ведае пра тваю дапамогу партызанам? [Люба:] — Ну, такіх, як я, былі тысячы, хіба ж можна ўсіх у партыю папрымаць? Васілевіч.
3. каго. Дапусціць да сябе для агляду, для размовы па якіх‑н. справах усіх, многіх. Папрымаць хворых. Папрымаць наведвальнікаў.
4. што. Зняць, забраць адкуль‑н. усё, многае. Папрымаць талеркі са стала. Папрымаць табурэткі з сярэдзіны пакоя.
5. што і без дап. Прымаць некаторы час. А пакуль што вось вам рэцэпт, зайдзіце ў аптэку, вазьміце таблеткі і папрымайце перад сном некалькі дзён. Ляўданскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак.
1. што. Апрацоўваць моцным жарам перад спажываннем (зерне, арэхі, насенне).
2. каго-што і без дап. Моцна пячы (пра сонца, полымя і пад.). Ці то ад выпітага халоднага квасу, ці то частачка Аскольдавай радасці перадалася нам, ісці ў «Малінавы цвет» было лёгка, хоць сонца пражыла па-ранейшаму. Пальчэўскі. // перан. Мучыць (пра смагу). Хаця дзень быў халаднаваты, а ноч вільготная, рэзкая, Грушэўскага пражыла смага — каб хоць крыху вады ў рот узяць, усё было б лягчэй. Мурашка.
пражы́ць, ‑жыву́, ‑жыве́ш, ‑жыве́; ‑жывём, ‑жывяце́; зак.
1. Прабыць жывым які‑н. час; праіснаваць. Як .. [Гінка] магла пражыць з малым дзіцём без куханаў? Корбан.
2. Прабыць які‑н. час, жывучы дзе‑н. або як‑н. Раечка пражыла ў машыніста Герасіма некалькі дзён, не выходзячы з хаты. Лобан.
3. што. Патраціць на існаванне (грошы, сродкі). Пражыць усе грошы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закла́д м
1. (дзеянне) Versétzen n -s, Versátz m -(e)s, -e, Verpfändung f -, -en; Bürgschaft f -, -en;
прыня́ць у закла́д in Záhlung néhmen*;
2. (рэч) Pfand n -(e)s, Pfänder;
у закла́д als Pfand, zum Pfand;
адда́ць у закла́д in Versátz gében*, versétzen vt, verpfänden vt;
узя́ць пад закла́д gégen Pfand léihen*;
◊ бі́цца аб закла́д wétten vi, éine Wétte éingehen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)