Балбу́ка падскурная нарасць на целе або на кары дрэва’ (Нас.). Рус. дыял. (зах.) балбу́ка ’тс’. Утварэнне (з аугментатыўным суфіксам ‑ука) ад асновы балб‑ (не вельмі яснага паходжання, параўн. балбе́рка), якая служыць для абазначэння круглых прадметаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вільнік ’дзяржанне ў вілках’ (віц., добр., Шат., Мат. Гом.) — вытворнае з суф. ‑нік (< ьn‑ikъ) ад ві́лы (гл.). Параўн. славен. vȋlnik ’галіна, якая можа служыць асновай у вілах для сена’; ’дзяржанне ў вілах для гною’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зааспо́ра, ‑ы, ж.

Клетка водарасцей і прасцейшых грыбоў, якая здольна рухацца ў вадзе пры дапамозе жгуцікаў і служыць для бясполага размнажэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задра́йка, ‑і, ДМ ‑драйцы; Р мн. ‑драек; ж.

Адкідны болт з гайкай, які служыць для закрывання ілюмінатараў, люкаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

араша́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да арашэння. Арашальныя работы. // Які прызначаны, служыць для арашэння. Арашальныя збудаванні. Арашальны трубаправод. Арашальная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беко́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бекону; які служыць для прыгатавання бекону. Беконная свініна. // Які займаецца прыгатаваннем бекону. Беконная фабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вырабны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які прызначаны ці служыць для вырабу дробных рэчаў. Вырабныя матэрыялы. // Звязаны з вытворчасцю дробных рэчаў. Вырабныя майстэрні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфі́с, ‑а, м.

Кароткая рыска, якая служыць для злучэння двух слоў (рабоча-сялянскі), з’яўляецца знакам пераносу або скарачэння слова (б-ка).

[Ад лац. divisio — раздзел.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесаво́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перавозкі лесу (у 2 знач.); які служыць для яго перавозкі. Лесавозны транспарт. Лесавозныя дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міга́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які служыць для мігання. Мігальная перапонка.

2. З раснічкамі, якія знаходзяцца ў пастаянным руху. Мігальны эпітэлій.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)