шкот, ‑а, М шкоце, м.
Спец. Снасць, якая служыць для расцягвання ветразяў і кіравання імі ў час руху судна.
[Гал. schoot.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)