Verbum

адсы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. гл. адаслаць.

2. Месца ў тэксце, якое адсылае за даведкай да другой часткі тэксту.

Сістэма адсылак у слоўніку.

ляжа́к, лежака́, мн. лежакі́; лежако́ў, м.

1. Месца для ляжання.

2. Ніжняе апорнае ляжачае бервяно зруба.

3. Гарызантальная частка дымахода, якая вядзе ад печы да коміна.

Л. дыміць.

прыва́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. прываліць¹.

2. Прыпынак у дарозе для адпачынку, а таксама месца прыпынку.

Зрабіць п.

|| прым. прыва́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

радзі́ма, -ы, ж.

1. Бацькаўшчына, родная краіна.

Абарона Радзімы.

2. Месца нараджэння, узнікнення, паходжання каго-, чаго-н.

Паехаць на сваю радзіму.

Радзіму, як і маці, не выбіраюць (прыказка).

самавы́значыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак.

Вызначыць сваё месца ў жыцці, у грамадстве, усвядоміць свае грамадскія нацыянальныя інтарэсы і пад.

|| незак. самавызнача́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. самавызначэ́нне, -я, н.

сенажа́ць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Месца, дзе расце трава на сена; луг.

Скарыстаць пад с.

Пакасіць сенажаці.

2. Час касьбы.

Пачалася с.

|| прым. сенажа́тны, -ая, -ае.

эсплана́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -на́д (спец.).

1. Шырокая вуліца з адеямі пасярэдзіне.

2. Пустое, незабудаванае месца паміж сценамі крэпасці (уст.).

3. Плошча перад вялікім будынкам.