метэаралагі́чны

(ад метэаралогія)

звязаны з метэаралогіяй (напр. м-ыя назіранні).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

псіхі́чны

(гр. psychikos)

які належыць да псіхікі, звязаны з псіхікай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ско́расны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да скорасці, звязаны са скорасцю (у 1, 5 знач.). Скорасная адзінка. Скорасны рэжым палёту. // Які рэгулюе скорасць чаго‑н. Скорасны рэгулятар. // Які рухаецца з вялікай скорасцю. Скорасны аўтобус.

2. Звязаны з высокімі тэмпамі работы на аснове рацыяналізацыі вытворчага працэсу. Скораснае будаўніцтва. Скораснае рэзанне металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́пнавы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з вырабам вапны. Вапнавы завод. Вапнавая печ. // У састаў якога ўваходзіць вапна. Вапнавыя ўгнаенні. Вапнавая вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнаадукацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які дае не спецыяльную, а агульную адукацыю. Агульнаадукацыйная школа. Агульнаадукацыйныя курсы. // Звязаны з агульнай адукацыяй. Агульнаадукацыйныя прадметы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ад’язны́, ‑ая, ‑ое.

Звязаны з ад’ездам. Старшыня Мінскага ваенсавета Станіслаў Берсан усё часцей і часцей падпісваў ад’язныя дакументы таварышам. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алько́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з альковам, прызначаны для алькова. Алькоўная фіранка.

2. перан. Амурны, залётны, рамантычны. Алькоўныя сакрэты, тайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гадзі́ннікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гадзінніка. Гадзіннікавы механізм. Гадзіннікавая стрэлка. // Звязаны з вытворчасцю і продажам гадзіннікаў. Гадзіннікавы завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кава́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да працы каваля; звязаны з апрацоўкай металу каваннем. Кавальская справа. Кавальскі мех. Кавальскі молат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́льтавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да культу (у 1 знач.), звязаны з выкананнем рэлігійных абрадаў. Культавая музыка. Культавая паэзія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)