Verbum

зая́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м. (афіц.).

Той, хто падае заяву (у 2 знач.).

|| ж. зая́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зая́ўніцкі, -ая, -ае.

паруша́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто парушае якія-н. правілы, законы, звычаі.

П. дысцыпліны.

П. граніцы.

|| ж. паруша́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

пасме́шышча, -а, н.

1. Той, з каго (або тое, з чаго) смяюцца, кпяць.

Быць усеагульным пасмешышчам.

2. Здзек, асмяянне.

Выставіць каго-н. на п.

перано́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто пераносіць, перадае, распаўсюджвае што-н.

Камар — п. малярыі.

П. чутак.

|| ж. перано́счыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

аднаклу́бнік, -а, мн. -і, -аў, м., чый або з кім.

Той, хто належыць да таго самага клуба, таварыства.

|| ж. аднаклу́бніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

аранда́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто арандуе што-н.

|| ж. аранда́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. аранда́тарскі, -ая, -ае.

астро́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Арыштант, той, хто пасаджаны ў астрог (у 2 знач.), у турму.

|| ж. астро́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

крэату́ра, -ы, ж., каго або чыя (кніжн.).

Той, хто займае пасаду дзякуючы пратэкцыі якой-н. уплывовай асобы і з’яўляецца паслухмяным выканаўцам яе волі; стаўленік.

суразмо́ўнік, -а, М -ку, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вядзе гутарку, размаўляе з кім-н.

Цікавы с.

|| ж. суразмо́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

транспарціро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца транспарціроўкай, перавозіць што-н. з аднаго месца ў другое.

|| ж. транспарціро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.