Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВЭ́НДЖАННЕ,
спосаб апрацоўкі харч. прадуктаў (пераважна сала, мяса, рыбы, сыру) для павышэння стойкасці пры доўгім захоўванні і надання ім спецыфічных смакавых якасцей; адзін са спосабаў кансервавання. Заснаваны на бактэрыцыдным і бактэрыястатычным дзеянні дыму, цяпла, вяндлярных вадкасцей і парашкоў. Разнавіднасці вэнджання — абсмажванне і запяканне ў дыме.
Прамысл. вэнджанне робіцца ў спец. вяндлярных прыстасаваннях дымам ад няпоўнага згарання драўніны ліставых парод: халоднае пры т-ры 18—22 °C працягласцю прыблізна 3—7 сутак (мясных прадуктаў) і 20—40 °C працягласцю 0,5—3 сутак (рыбных); гарачае пры т-ры 35—50 °C на працягу 12—48 гадз і 80—160 °C на працягу 0,5—6 гадз. Пры мокрым вэнджанні вяндлярныя вадкасці наносяць на прадукты, дадаюць у фарш (пры вырабе каўбас) або ў сумесь для салення (пры вырабе вяндліны) Выкарыстоўваецца і эл. (паскораны) спосаб вэнджання, пры якім іанізаваныя токам часцінкі дыму накіравана рухаюцца ў эл. полі высокага напружання і асядаюць на паверхні прадуктаў. На Беларусі здаўна свіныя лапаткі, кумпякі, каркавіну, каўбасы вэндзілі ў дамашніх вяндлярнях, комінах, лазнях, ёўнях. На паліва ішлі трэскі, стружкі, пілавінне дубу, вольхі, клёну, ясеню, каштану, яблыні, грушы. Каб надаць вяндліне прыемны пах, палілі ядловец (з іголкамі і шышкаягадамі), ельнік з шышкамі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
аплікату́ра
(іт. applicatura, ад лац. applicare = прыкладваць)
1) спосаб размяшчэння пальцаў, найбольш зручны пры ігры на музычных інструментах;
2) лічбавае абазначэнне пад нотамі парадку размяшчэння пальцаў музыканта.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
арнітапо́ды
(ад арніта- + -поды)
падатрад раслінаедных дыназаўраў мелавога перыяду, (гл.мезазой), для якіх быў характэрны двухногі (як у птушак) спосаб перасоўвання; тыповыя прадстаўнікі — гадразаўр, заўралоф, ігуанадонт, псітаказаўр.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
асцы́дыі
(н.-лац. ascidiae, ад гр. askidion = мяшочак)
1) клас марскіх хордавых жывёл падтыпу тунікатаў вядуць сядзячы спосаб жыцця;
2) лісты некаторых раслін, якія маюць форму мяшочкаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
стэрэатыпі́ястэрэаты́пія
(ад стэрэа- + -тыпія)
1) выраб стэрэатыпаў, а таксама спосаб друкавання з іх;
2) механічнае паўтарэнне адных і тых жа рухаў, слоў пры некаторых псіхічных захворваннях.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
электрафа́кс
(ад электра- + лац. fax = святло, полымя)
электрафатаграфічны спосаб капіравання і друку, пры якім праяўленае адлюстраванне замацоўваецца непасрэдна на фотапаўправадніковым слоі, нанесеным на паперу, цынк і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аске́т
(гр. asketes)
1) рэлігійны падзвіжнік, які знясільвае сябе постам і доўгай малітвай;
2) перан. чалавек, які адмаўляецца ад жыццёвых задавальненняў, абмяжоўваецца самым неабходным і вядзе строгі спосаб жыцця.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Maníer
f -, -en
1) мане́ра, ме́тад, спо́саб
j-n auf éine gúte ~ lóswerden* — такто́ўна адвяза́цца [адчапі́цца] ад каго́-н.
das ist álles ~! — гэ́та ўсё ненатура́льна [шту́чна]!
2) мане́ры, паво́дзіны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
sposób, ~obu
spos|ób
м.спосаб; сродак, метад;
~ób badania — метад даследавання;
~ób postępowania — спосаб дзеяння;
w jaki ~ób? — якім чынам?;
w żaden ~ób — ніякім чынам;
w jakiś ~ób — нейкім чынам;
brać się na ~ób — ужываць хітрасці;
nie ~ób — немагчыма;
w taki czy inny ~ób — так ці іначай;
nie ~ób nie zauważyć, że ... — нельга не заўважыць, што...;
~ób zapłaty — від аплаты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)