Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
макрараён
(ад гр. makros = вялікі + фр. rayon = раён)
найбольшая тэрытарыяльная адзінка, у якую пры раяніраванні можна аб’яднаць па якіх-н. прыкметах розныя мясцовасці (параўн.мікрараён).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
накірава́нне, ‑я, н.
1.Дзеяннепаводледзеясл. накіраваць (у 3, 4 знач.).
2. Кірунак развіцця якога‑н. дзеяння. [Рыбнікаў:] Святое пачуццё нянавісці да ворага трэба трымаць у руках, даць яму разумнае накіраванне. Пара можа і лакаматыў рухаць, і кацёл узарваць.Крапіва.
3. Дакумент аб прызначэнні куды‑н. У той жа дзень .. [Люба] атрымала накіраванне на працу ў свой раён.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неўпарадкава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Не прыведзены ў парадак; пазбаўлены парадку. Неўпарадкаваныя цэны. Неўпарадкаваны чамадан. □ З буфеціка-шафкі выглядала неўпарадкаваная пасуда.Гартны.
2. Не забяспечаны ўсім неабходным; неўладкаваны. Неўпарадкаваны быт. Неўпарадкаванае жыццё.
3. Не прыведзены ў парадак для выгоднага жыцця. Неўпарадкаваны раён горада. □ Да.. [гарадка] не так даўно яшчэ і дабрацца было цяжка: чыгунка далёка, дарогі неўпарадкаваныя.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
teren, ~u
м. тэрыторыя; раён; мясцовасць;
teren budowy — тэрыторыя будаўніцтва; будаўнічая пляцоўка;
teren nieprzyjacielski — тэрыторыя праціўніка;
teren szkoły — тэрыторыя школы; школьная тэрыторыя;
teren zamieszkały — населены раён;
teren falisty — перасечаная мясцовасць;
teren zainteresowań — поле зацікаўленасці (інтарэсаў);
przygotować teren — падрыхтаваць глебу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Región
f -, -en
1) сфе́ра
2) во́бласць, раён
3) перан. сфе́ра;
in höheren ~en schwében луна́ць у во́блаках
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Revier
[-vi:r]
n -s, -e
1) акру́га, раён, уча́стак
2) (паліцэ́йскі) пастару́нак
3) вайск. саніта́рная часць
4) геал. басе́йн
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зо́на
(лац. zona, ад гр. zone — пояс)
прастора, раён, тэрыторыя паміж якімі-н. межамі, што характарызуецца якімі-н. агульнымі прыметамі (напр. арктычная з., лясная з., бяз’ядзерная з.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)