пяча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Тое, што і пячаць; невялікая пячаць. І гэты корч набыў цяпер новае значэнне: гэта быў не проста выварат, а як быццам лорд-ахоўнік дзяржаўнай пячаткі, як гэта заведзена ў Англіі. Колас. На ўсім яшчэ ляжыць вельмі прыкметная жахлівая пячатка вайны. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удава́цца, уда́цца разм (атрымлівацца) gelíngen* vi (s); glücken vi (s);

свя́та ўдало́ся das Fest ist (gut) gelúngen;

як табе́ гэ́та ўдало́ся? wie hast du das (bloß) ángestellt?;

яму́ ўсё ўдае́цца ihm gelíngt álles;

гэ́та не ўдало́ся das ist misslúngen [missglückt, schief gegángen, schlecht áusgefallen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зазна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Заганарыцца, заважнічаць. — Зазнаўся, браце, зазнаўся. Гэта ж за гэтулькі часу ні разу не зайсці. Сергіевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заканаме́рна,

1. Прысл. да заканамерны.

2. у знач. вык. Не выпадкова, у адпаведнасці з законам (у 5 знач.). Гэта заканамерна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запрато́рыцца, ‑рыцца; зак.

Разм. Згубіцца, падзецца дзе‑н. Ножык недзе запраторыўся. // Сысці куды‑н. далёка. Куды ж гэта дзеці запраторыліся?

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гранд, ‑а, М ‑дзе, м.

Спадчыннае званне вышэйшага дваранства ў Іспаніі (адменена ў 1931 г.). // Асоба, якая мела гэта званне.

[Ад лац. grandis — вялікі, важны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гультаі́на, ‑ы, ж.

Разм. груб. Гультай, лодар. — Аляксандар яшчэ не прыходзіў? Вот гультаіна! Гэта ж каб спаць да сонца! Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альшы́на, ‑ы, ж.

Тое, што і алешына. А гэта я пачуў ад тых альшын, Што выраслі на берагах Разліва. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камерге́р, ‑а, м.

У некаторых манархічных дзяржавах — прыдворнае званне, на ступень вышэйшае за камер-юнкера. // Асоба, якая мае гэта званне.

[Ням. Kammerherr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падэ́сць, ‑і, ж.

Абл. Падман. Гэта настолькі здзівіла Крамнёва, што ён нават завагаўся: а ці няма тут якой падэсці? Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)