здзяйсня́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які можна здзейсніць, які можа здзейсніцца. Здзяйсняльныя жаданні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпнатызёр, ‑а, м.

Чалавек, які мае здольнасць гіпнатызаваць; урач, які лечыць гіпнозам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бураў, які належыць, уласцівы ім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачамярэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які стаў горкі, як чэмер; які надакучыў, абрыдзеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаві́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малавійцаў, які ўласцівы, належыць ім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагро́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пагрому. // Які заклікае да пагрому.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падаконніка, які знаходзіцца пад акном.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабадны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які выклікае прабадзенне; які суправаджаецца прабадзеннем. Прабадная язва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпло́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае прыплод, які дае прыплод. Прыплодная самка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які прысоўваецца, які можна прысунуць. Прысоўны столік. Прысоўнае крэсла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)