закіса́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. закісаць — закіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адко́рмленасць, ‑і, ж.

Стан адкормленага; укормленасць. Ступень адкормленасці жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адтава́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адтаваць — адтаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адцвіта́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адцвітаць — адцвісці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажы́ўленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан ажыўленага. Ажыўленасць руху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засарэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. засорвацца — засарыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засына́нне, ‑я, м.

Стан паводле знач. дзеясл. засынаць — заснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затуха́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. затухаць — затухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зблы́танасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан зблытанага. Зблытанасць думак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звіса́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. звісаць — звіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)