спадкае́мец, ‑мца, м.

1. Асоба, якая атрымала спадчыну або мае права на яе; наследнік.

2. перан. Той, хто працягвае чые‑н. традыцыі, чыю‑н. дзейнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сэр, ‑а, м.

1. Тытул баранета ў Англіі; асоба, якая носіць гэты тытул.

2. Пачцівы зварот да мужчыны ў Англіі, ЗША і іншых англамоўных краінах.

[Англ. sir.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цалава́льнік, ‑а, м.

Гіст. Выбарная асоба ў Расіі ў канцы 15–18 ст., абавязкамі якой былі збор пошлін і падаткаў, выкананне судовых і паліцэйскіх функцый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экспане́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба ці арганізацыя, якая выстаўляе на выстаўцы свае экспанаты. У .. [кірмашы] прымуць удзел 6900 экспанентаў з больш чым 40 краін. «Звязда».

[Ад лац. exponens, exponentis — які выстаўляе напаказ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абане́нт

(ням. Abonnent, ад фр. abonné)

1) асоба, якая карыстаецца абанементам, 2) асоба або ўстанова, якія маюць тэлефон.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лейтэна́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Афіцэрскае званне або чын у арміі, флоце, міліцыі, а таксама асоба, якая носіць гэта званне або мае гэты чын.

Малодшы л. (першае афіцэрскае званне).

|| прым. лейтэна́нцкі, -ая, -ае і лейтэна́нтаў, -ава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

служы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Работнік, слуга (у 1 знач.).

2. Ніжэйшы служачы ў некаторых установах.

С. у тэатры.

С. у музеі.

3. перан., чаго. Той, хто служыць чаму-н. (высок.).

С. навукі.

○

Служыцель культу — духоўная асоба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто хавае што-н., кладзе ў невядомае для іншых месца.

2. Службовая асоба ў музеях, бібліятэках і пад., якая зберагае, захоўвае што-н.

Х. рукапісаў.

|| ж. хава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

штабс-капіта́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

У царскай арміі Расіі: афіцэрскі чын у пяхоце, артылерыі і інжынерных войсках, рангам вышэйшы за паручніка і ніжэйшы за капітана, а таксама асоба, якая мае гэты чын.

|| прым. штабс-капіта́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

magnetic [mægˈnetɪk] adj.

1. магні́тны;

a magnetic field магні́тнае по́ле;

magnetic tape магні́тная сту́жка

2. магнеты́чны;

a magnetic personality магнеты́чная асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)