псеўдавучо́ны, ‑ага, м.

Асоба, якая не мае сапраўднай вучонасці; вучоны, праца якога не з’яўляецца сапраўднай навукай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)