Матка́цца ’сноўдацца, матацца’ (асіп., Буз.). Утворана пры дапамозе суф. ‑к(а)‑, які перадае частае, бязладнае шматразовае дзеянне, ад дзеяслова мата́цца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вылучэ́нец (БРС). Да вылучыць (гл. лучыць). Неалагізм, які ўзнік у 20‑х гадах для перадачы рус. выдвиженец (Гіст. мовы, 2, 258).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віваць ’плесці’ (Шн.) — архаічны славянскі ітэратыўны дзеяслоў, які захаваўся ў беларускім фальклоры (песні). Утвораны пры дапамозе суф. ‑ва‑ ад віць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вісачэ́зны — павеліч. ад вісокі (Бяльк.). Да вісокі (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑эзн‑ы, які выражае адценне надзвычай высокай ступені якасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вісо́зны ’вельмі высокі’ (Жд., 1). Утворана ад прыметніка вісокі (гл.) і суф. ‑озн‑ы, які выражае адценне вельмі высокай ступені якасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абяча́йка ’край рэшата, крышкі дзежкі, павекі’ (Бір. дыс.), абячаек ’вобад, які ўтварае краі сіта ці века для дзяжы’ (Шат.). Гл. абечак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыймо́ — прапанаваны Станкевічам заменнік для прыём (гл.), які лічыцца русізмам, па тыпу пераймо́ (гл.) і пад. (Станкевіч, Зб. тв., 1, 59).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стрыказа́ ‘конік, які скача і стракоча крыламі’ (Скарбы; віц., Жыв. НС). Да стры́каць, гл. страказа; параўн. стрыку́н ‘тс’ (віц., Жыв. НС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сякі, звычайна ў спалучэннях сякі́‑такі́, такі́-сякі́ ’абы-які’ (Нас., Сл. ПЗБ), ’нядобры’ (Сержп. Прымхі, Пятк. 2). Гл. сяк1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

smoky

[ˈsmoʊki]

adj.

1) ды́мны, які́ дымі́ць

2) по́ўны ды́му

3) закурэ́лы, заку́раны, пакры́ты са́жаю

4) ды́мчаты

a smoky gray — ды́мчата-шэ́ры ко́лер

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)