пабяле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які зрабіўся белым, бялейшым. Грымотная дажджавая хмара паплыла далей, расквечваючы на яркім сонцы свае велічэзных, пабялелыя, нібы памытыя дажджом .. горы. Колас. Пабялелы, устрывожаны твар Анежкі быў загадкавы. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Дзьмуць злёгку або час ад часу. Цёплы ветрык падзімаў у шчыліну між бярвення. Лынькоў. Ноч. Доўгая, асенняя. У твар час ад часу падзімае прыемнай прахалодай. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысуту́лены, ‑ая, ‑ае.

Трохі сутулы, сутулаваты. Цяпер .. [Піліпчык] быў прысутулены, маўклівы, са спушчанымі ўніз вачамі. Чорны. Варвары чамусьці без усякай сувязі прыходзіць на памяць прысутуленая шырокая Алесева спіна і яго твар. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тва́рык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да твар (у 1 знач.). Нейкі смутак прабяжыць іншы раз па .. замурзаным тварыку [Агаткі]. Колас. Валюшка абудзілася першай. Ружовы ранішні прамень пяшчотна казытаў яе бялявы тварык. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ві́дзенне ’зрок’; ’твар’; ’вочы’; ’від’; ’прывід, здань’ (Нас., Касп.). Рус. видение ’зрок, здольнасць бачыць’; ’пачуццё’; ’вочы’, ст.-рус. видѣние ’бачанне’; ’зрок’; ’вока’; ’відовішча’; ’від, выгляд’; ’прывід’, польск. widzenie ’здольнасць бачыць’; ’спатканне з кім-небудзь’; ’тое, што бачым, бачанае’; ’прывід, здань’, в.-луж. widźenje ’бачанне’ і г. д. Прасл. viděn‑ьje. Вытворнае ад дзеепрыметніка залежнага стану viděn‑ъ і суф. ‑je.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сумарда́к ’удар па твары’, ’упартасць’ (Нас.), ’вялікае нязручнае палена’ (Юрч. Вытв.), сумурда́к ’хвароба ў роце, пры якой баляць сківіцы’ (Бяльк.), сумурда́кі ’твар і вусны’ (КЭС). Відаць, нельга аддзяліць ад самардак (гл.), але з іншай прыстаўкай (су-), параўн. яшчэ самарды́к ’пануры, маўклівы чалавек, які глядзіць спадылба’ (Растарг.) Няясна. Версія Насовіча (ад мо́рда, гл.) блізкая да народнаэтымалагічнай і не тлумачыць варыянтнасць фанетыкі і семантыкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

характэ́рны

1. (выразны) charáktervoll [kɑ-], áusdrucksvoll;

характэ́рны твар Charákterkopf m -(e)s, -köpfe, ein markánter Kopf;

2. (адметны) charakterístisch [kɑ-], kénnzeichnend, bezéichnend, hervórstechend;

характэ́рны факт éine kénnzeichnende Tátsache

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бяле́ць несов.

1. беле́ть;

твар бяле́ў ад стра́ху — лицо́ беле́ло от стра́ха;

2. (виднеться) беле́ть, беле́ться;

у цемнаце́ бяле́е абру́с — в темноте́ беле́ет (беле́ется) ска́терть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́сны в разн. знач. по́стный;

п. абе́д — по́стный обе́д;

~ная цяля́ціна — по́стная теля́тина;

п. дзень — по́стный день;

п. твар — по́стная физионо́мия;

○ п. цу́кар — по́стный са́хар

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

unveil

[ʌnˈveɪl]

1.

v.t.

1) здыма́ць або́ адве́шваць засло́ну

2) раскрыва́ць, адкрыва́ць, выяўля́ць

to unveil a secret — раскры́ць таямні́цу

2.

v.i.

адкрыва́ць свой твар; паказа́цца сапра́ўдным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)