жава́цца

1. зал. стан gekáut wérden;

2. (разжоўвацца) zerkáut wérden können*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прызыва́цца разм

1. zum Militärdienst éinrücken;

2. зал. стан éinberufen wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скрыжава́цца

1. sich kréuzen (тс біял);

2. залежн стан gekréuzt wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

waist

[weɪst]

n.

1) стан -у m., та́лія f.

2) крыж -а m., паясьні́ца, сярэ́дзіна f.

3) ліф, стан -а m.

4) перахва́т -у m.; сярэ́дзіна f.

the waist of a violin — перахва́т скры́пкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

aerobics

[eˈroʊbɪks]

n.

аэро́біка f.

aerobics improves one’s physical condition — аэро́біка паляпша́е фізы́чны стан чалаве́ка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

regenerate

1. [rɪˈdʒenərət]

adj.

адро́джаны

2. [rɪˈdʒenəreɪt]

v.

1) адраджа́ць

2) паляпша́ць мара́льны стан

3) адраста́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пераахаладжэ́нне, ‑я, н.

Занадта моцнае ахаладжэнне. // Спец. Ахаладжэнне вадкасцей ніжэй тэмпературы замярзання (без пераходу іх у цвёрды стан), а пары і газаў — ніжэй тэмпературы кандэнсацыі (без пераходу ў вадкі стан).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матлашы́ць, -лашу́, -ло́шыш, -ло́шыць; -ло́шаны; незак. (разм.).

1. што. Ірваць на шматкі, кавалкі.

2. што. Прыводзіць у бязладны стан.

Вецер матлошыць голле.

3. Біць, дубасіць, нішчыць.

Матлошаць адзін аднаго.

|| зак. зматлашы́ць, -лашу́, -ло́шыш, -ло́шыць; -ло́шаны.

|| наз. матлашэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́стукаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. што. Умоўнымі стукамі перадаць, узнавіць (разм.).

В. тэлеграму.

2. каго-што. Лёгкім пастукваннем пальцамі ці малаточкам па целе абследаваць стан унутраных органаў.

В. лёгкія.

Доктар выстукаў хворага.

|| незак. высту́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

першабы́тны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да найстаражытнейшага перыяду гісторыі чалавецтва.

П. чалавек.

2. перан. Які захоўвае першапачатковы стан.

Першабытная прырода (некранутая).

3. перан. Дзікі, некультурны, адсталы.

Першабытныя норавы.

|| наз. першабы́тнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)