цярплі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае цярпенне (у 1 знач.); здольны з цярпеннем пераносіць фізічныя і маральныя пакуты. Цярплівы мужны наш народ. Астрэйка. Страшна сказаць — ён [Таўлай] паміраў шэсць месяцаў, ведаў пра гэта, а ўсё ж заставаўся самім сабою: цярплівы, спакойны, мілы. Брыль.

2. Здольны рабіць што‑н. доўга, настойліва, з цярпеннем. Хіба вельмі вучоны чалавек можа .. [літары] разблытаць, нібы цярплівая гаспадыня скудлачаны маток нітак. Бядуля. // Доўгі, упарты. Цярплівая праца.

3. Поўны цярпення (у 1 знач.); які выражае цярпенне. Цярплівыя адносіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шмана́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., без дап., на каго-што і з дадан. сказам.

У выразе: (і) не шманае — не звяртае ніякай увагі, не рэагуе на каго‑, што‑н., захоўвае поўны спакой. — І дзе ты гэтак налупіўся, Каб ты смалы ўжо быў напіўся. Ото натура! — жонка лае, А ён [Міхал] смяецца, не шманае. Колас. — Старэйшы [сын] і не шманае, што заўтра на вайну пойдзе, а меншы — дзіцё... Чарнышэвіч. І не шманаюць [жывёлы], што плывуць. Вада, а страху — ані знаку. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпачаня́ і шпачанё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня шпака. Халадком патыхае вячэрнім... Сонна ціўкае шпачаня... Барадулін. Тады яго [язміну] й на свеце не было, Як шпачанят і гэтых пульхных хмарак, Калі цалялі каты проста ў лоб Бясстрашнага сівога камісара. Лось. // перан. Пра таго, хто не дасягнуў сталага ўзросту; пра нявопытнага, неспрактыкаванага чалавека. — Паспрабуй іх укласці, яны двойчы мяне самога прыспалі, шпакі гэтыя, — з пакоя выглянуў высокі поўны мужчына ў піжаме і жартаўліва крыкнуў на дзяцей: — Гэць, шпачаняты, спаць! Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schrift

f -, -en

1) шрыфт

2) по́чырк

3) твор, пра́ца

sämtliche [gesmmelte] ~en — по́ўны збор тво́раў

4) ліст, пісьмо́, до́піс

5) на́дпіс (на мемарыяльнай дошцы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

copious

[ˈkoʊpiəs]

n.

1) бага́ты, шчо́дры

a copious crop — шчо́дры ўраджа́й

copious tears — шмат сьлёзаў

2)

а) шыро́кі, зьмясто́ўны; по́ўны інфарма́цыі

б) шматсло́ўны, расьця́гнуты

copious vocabulary — бага́ты сло́ўны запа́с

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

definitive

[dɪˈfɪnətɪv]

adj.

1) заклю́чны; канча́льны, канчатко́вы

definitive word — канчатко́вае, апо́шняе сло́ва

2)

а) азнача́льны

б) устано́ўлены, вы́значаны

3) найбо́льш по́ўны або́ вераго́дны

a definitive edition — найбо́льш по́ўнае выда́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

чрева́тый бага́ты (на што); по́ўны (чаго);

быть чрева́тым че́м-л. таі́ць у сабе́ што (бага́та чаго́), насі́ць у сабе́ што (бага́та чаго́), быць бага́тым на што, быць по́ўным чаго́;

собы́тия, чрева́тые после́дствиями падзе́і, небяспе́чныя на вы́нікі; падзе́і, які́я то́яць у сабе́ небяспе́чныя вы́нікі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

full2 [fʊl] adj.

1. по́ўны; перапо́ўнены;

The bus was full (up). Аўтобус быў перапоўнены.

2. падрабя́зны;

a full report падрабя́знае паведамле́нне

3. сы́ты;

I can’t eat any more, I’m full up. Я не магу больш есці, я сыты.

4. шыро́кі (пра адзенне);

a full skirt шыро́кая спадні́ца

5. гла́дкі, по́ўны, паўнаце́лы; кру́глы (пра цела);

a full face кру́глы твар;

a full figure по́ўная фігу́ра

6. бага́ты, мо́цны (пра колер, смак, пах);

at full speed на по́ўнай ху́ткасці;

in full swing по́ўным хо́дам, у разга́ры;

The party was in full swing when I came. Калі я прыйшоў, вечарынка была ў разгары.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кампле́кт м

1. (набор) Satz m -es, Sätze (інструментаў); Garnitr f -, -en (бялізны); Jhrgang m -(e)s, -gänge (часопісаў);

кампле́кт пашто́вак Pstkartenseri¦e f -, -i¦en;

кампле́кт пашто́вых ма́рак ein Satz Brefmarken;

кампле́кт апарату́ры Gerätesatz m;

баявы́ кампле́кт вайск Kmpfsatz m;

кампле́ктамі stzweise;

2. (поўны лік чаго) kompltte nzahl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

jammed [dʒæmd] adj.

1. які́ не мо́жа ру́хацца;

I couldn’t go out. I was jammed in the crowd of people. Я не мог выйсці. Мяне заціснулі ў натоўпе.

2. по́ўны людзе́й;

Nobody could get on, the bus was jammed. Ніхто не змог сесці ў аўтобус, ён быў перапоўнены.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)