задзі́рына, ‑ы.

Разм. Задранае месца на гладкай паверхні. Дошка з задзірынамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́віхнуцца, ‑нецца; зак.

Зрушыцца з пастаяннага месца ў суставе. Палец вывіхнуўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лам, ‑у, м.

Выламанае месца, дзірка ў сцяне, плоце і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; зак., каго.

Аддзяліць, пасяліўшы на новае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адку́ль-не́будзь, прысл.

З якога‑н. месца. // З якой‑н. крыніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абво́рак, ‑рка, м.

Разм. Месца на полі, якое кругом абворваецца; няўдобіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калумба́рый, ‑я, м.

Месца для захоўвання урнаў з прахам пасля крэмацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́сцейка, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да месца (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наму́л, ‑у, м.

Хворае ад націрання месца. Намул на спіне каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакачава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак.

Качуючы, перайсці на другое месца; перавандраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)