ірвану́ць і (пасля галосных) рвану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. гл. ірваць.

2. каго-што. Моцна тузануць, рэзка пацягнуць. І. дзверы.

3. Рэзка скрануцца з месца, рэзкім рухам кінуцца куды-н. (разм.). Матацыкл ірвануў з месца.

4. што. Пачаць імкліва рабіць што-н. (разм.). Ірванём усе дружна.

5. каго-што. Падарваць, узарваць што-н. з выбухам. Ірвануў снарад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)