дзяля́цтва, ‑а, н.

Вузкі практыцызм, калі выпускаецца з-пад увагі прынцыповы бок справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нэсэсэ́р, ‑а, м.

Шкатулка, чамаданчык з наборам прылад для шыцця, туалету і пад.

[Фр. nécessaire — неабходны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падра́снік, ‑а, м.

Доўгая з вузкімі рукавамі адзежына, якую свяшчэннаслужыцелі надзяваюць пад расу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снегава́л, ‑у. м.

Выварочванне дрэў з коранем пад цяжарам асеўшага на кронах снегу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sang

m -es, Sänge спеў, спе́вы; паэт. спеў

◊ mit ~ und Klang — пад гу́кі пе́сняў і му́зыкі; перан. з шу́мам і трэ́скам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

суп, ‑у; мн. супы, ‑оў; м.

Вадкая страва — адвар (з мяса, рыбы і пад.) з дабаўленнем гародніны, круп і пад. З вялізнага чыгуна жанчына конаўкай чэрпала суп і налівала ва ўсё, хто што падстаўляў. Федасеенка. З апетытам [Валік] з’еў міску рысавага супу і папрасіў малака. Жычка.

•••

Слізісты суп — працёрты суп з ячных, рысавых, аўсяных круп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падце́нне Месца пад дрэвамі з густой каронай або ў цяньку за будынкамі; паўночны схіл узгорка (Лёзн., Слаўг.). Тое ж падце́нніца (Ветк., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

герко́н

[ад гер(метычны) кан(такт)]

пераключальнік са спружыннымі кантактамі з ферамагнітнага матэрыялу, змешчанымі ў герметызаваны шкляны балон, якія стыкаюцца пад уплывам магнітнага поля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ёўня

(літ. jáuja)

будыніна з печкай для прасушвання снапоў перад малацьбой (звычайна пад тым жа дахам, што і ток).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дуэ́т, -а, М -э́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Музычны твор для двух выканаўцаў (музыкантаў, спевакоў, танцораў) з самастойнымі партыямі для кожнага.

Дуэты з опер.

2. Выканаўцы такіх твораў.

Эстрадны д.

Танцавальны д.

3. у знач. прысл. дуэ́там. На два галасы, на двух інструментах і пад.

Спяваць дуэтам.

|| прым. дуэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)