вы́йти сов., в разн. знач. вы́йсці, мног. павыхо́дзіць;
◊
вы́йти из стро́я вы́йсці са стро́ю;
ро́стом не вы́шел а) ро́стам не ўда́ўся; б) ирон. ко́раткі пя́ты;
вы́йти в тира́ж вы́йсці ў тыра́ж;
вы́йти в лю́ди вы́йсці (вы́біцца) у лю́дзі;
вы́йти из во́зраста (вы́йти из лет) вы́йсці з гадо́ў;
вы́йти из берего́в вы́йсці з бераго́ў;
вы́йти из головы́ вы́йсці з галавы́;
вы́йти из дове́рия стра́ціць даве́р;
вы́йти из положе́ния вы́йсці са стано́вішча, зна́йсці вы́хад, прост. вы́круціцца;
вы́йти за ра́мки вы́йсці за ра́мкі;
вы́йти из себя́ вы́йсці з сябе́, раззлава́цца;
вы́йти из-под пера́ вы́йсці з-пад пяра́;
бо́ком вы́йти бо́кам вы́йсці (вы́лезці), во́мегам вы́йсці (вы́лезці);
вы́йти из равнове́сия вы́йсці з раўнава́гі;
вы́йти в свет вы́йсці ў свет;
вы́йти в отста́вку вы́йсці ў адста́ўку;
вы́йти нару́жу вы́йсці наве́рх;
вы́йти сухи́м из воды́ вы́йсці сухі́м з вады́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
зайти́ сов., в разн. знач. зайсці́, мног. пазахо́дзіць;
далеко́ зайти́ далёка зайсці́;
зайти́ в реда́кцию зайсці́ ў рэда́кцыю;
зайти́ за това́рищем зайсці́ па тава́рыша;
зайти́ за дом зайсці́ за дом;
со́лнце зашло́ со́нца зайшло́;
разгово́р зашёл о литерату́ре гу́тарка зайшла́ пра літарату́ру;
зайти́ с пра́вой стороны́ зайсці́ з пра́вага бо́ку;
зайти́ в чём-л. сли́шком далеко́ зайсці́ ў чым-не́будзь ве́льмі далёка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
увяза́цца сов.
1. в разн. знач. увяза́ться;
рэ́чы до́бра ўвяза́ліся — ве́щи хорошо́ увяза́лись;
пла́ны до́бра ўвяза́ліся з мясцо́вымі ўмо́вамі — пла́ны хорошо́ увяза́лись с ме́стными усло́виями;
за на́мі ўвяза́ўся саба́ка — за на́ми увяза́лась соба́ка;
2. перен., разг. (вмешаться) ввяза́ться;
у. ў бой — ввяза́ться в бой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
zunächst
1.
adv перш за усё, перад усі́м, найпе́рш
2.
prp (D) по́бач з
dem Háus ~, ~ dem Haus — зусі́м по́бач [паблі́зу] з до́мам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
белало́бы, ‑ая, ‑ае.
З белым ілбом; з белай плямай на лбе. Белалобаю .. [карову] празвалі за вялікую белую пляму на лбе. Шуцько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́сці, паду́, падзе́ш, падзе́; падзём, падзяце́, паду́ць; паў, па́ла; падзі́; зак.
1. гл. падаць.
2. Загінуць, быць забітым (высок.).
П. ў бітве за Радзіму.
П. ахвярай чаго-н. (загінуць з-за чаго-н.).
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Быць пераможаным, скарыцца (пра крэпасць, уладу; высок.).
Крэпасць пала.
Стары лад паў.
4. перан. Маральна апусціцца, стаць нікчэмным.
Нізка п.
◊
Ні села ні пала (разм.) — нечакана, без прычыны.
Пасці духам — страціць надзею, занудзіцца.
|| наз. падзе́нне, -я, н. (да 3 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
перавы́сіць, -вы́шу, -вы́сіш, -вы́сіць; -вы́шаны; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Быць большым па колькасці, памеры, вазе і пад.
Вага спартсмена перавысіла 100 кг.
2. што. Перавыканаць норму, план і пад.
П. норму выпрацоўкі.
3. што. Выйсці за межы дазволенага.
П. свае паўнамоцтвы.
П. хуткасць руху.
4. каго (што). Аказацца лепш за каго-, што-н. у якіх-н. адносінах.
П. усіх сваёй спрытнасцю.
|| незак. перавыша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. перавышэ́нне, -я, н.
План выкананы з перавышэннем.
П. улады.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
перарасці́, -сту́, -сце́ш, -сце́; -сцём, -сцяце́, -сту́ць; -ро́с, -расла́, -ло́; -сці́; зак.
1. каго-што. Стаць ростам вышэйшым за каго-, што-н.
Сын перарос бацьку.
2. перан., каго (што). Стаць вышэйшым за каго-н. у разумовых, маральных адносінах, ва ўменні.
П. свайго настаўніка.
3. у што. Развіўшыся, ператварыцца ў што-н. іншае.
Гоман перарос у крык.
4. Выйсці з узросту, устаноўленага для чаго-н.
Для дзіцячага сада хлапчук перарос.
|| незак. перараста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. перараста́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
дэко́рт
(ням. Dekort)
скідка з цаны тавару за датэрміновую яго аплату або больш нізкую якасць у параўнанні з умовамі здзелкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
забра́ць, -бяру́, -бярэ́ш, -бярэ́; -бяро́м, -бераце́, -бяру́ць; -бяры́; -бра́ны; зак.
1. каго-што. Узяць, захапіць.
З. з сабой рэчы.
З. у палон.
З. грошы.
2. што. Адняць, прымусіць патраціць.
Работа забрала многа часу.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., каго. Авалодаць кім-н., падпарадкаваць сабе (разм.).
Мяне забраў страх.
З. за жывое.
4. што. Увабраць, засунуць (пра адзенне) або зменшыць у шырыні або даўжыні пры шыцці.
З. штаны ў боты.
З. рукаў.
|| незак. забіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. забіра́нне, -я, н. (да 1, 2 і 4 знач.) і забо́р, -у, м. (да 1 знач.; спец.).
Забор вады.
Забор пробы.
|| прым. забо́рны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Заборная канструкцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)