Verbum

міну́чы, -ая, -ае.

Такі, які хутка праходзіць, мінае; недаўгавечны.

Шчаслівы час — м.

мір¹, -у, м.

1. Адсутнасць варожасці, вайны; згода.

Барацьба народаў за м.

Жыць у міры.

У сям’і м.

2. Пагадненне ваюючых бакоў аб канчатковым спыненні ваенных дзеянняў.

Падпісаць м.

|| прым. мі́рны, -ая, -ае.

мір², -а, м. (уст.).

Сельская грамада.

Мірам будавалі пагарэльцу хату.

◊

Што ўсяму міру, тое і бабінаму сыну (разм.) — што ўсім, тое і каму-н.

мі́ра¹, -а, н.

Пахучы алей, які ўжыв. ў хрысціянскіх царкоўных абрадах.

◊

Адным мірам мазаны (разм., неадабр.) — пра людзей з аднолькавымі недахопамі.

мі́ра², -ы, ж.

Духмяная смала, якая знаходзіцца ў кары трапічных дрэў сямейства бурзеравых, выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі.

|| прым. мі́равы, -ая, -ае.

мірабе́ль, -я і -ю, м.

1. -я, мн. -і, -яў. Пладовае дрэва сямейства ружавых, падобнае на сліву.

2. -ю, зб. Дробныя жоўтыя плады гэтага дрэва.

|| прым. мірабе́левы, -ая, -ае і мірабе́льны, -ая, -ае.

міравы́¹, -а́я, -о́е.

1. Звязаны з устанаўленнем мірных адносін паміж спрэчнымі бакамі.

М. суд (дарэвалюцыйны суд, дзе разбіралі дробныя грамадзянскія і крымінальныя справы).

2. у знач. наз. мірава́я, -о́й, ж. Мірнае вырашэнне спрэчкі без суда.

Пайсці на міравую.

міравы́², -а́я, -о́е (разм.).

Вельмі добры, цудоўны.

М. фільм.

мірае́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Пагардлівая назва заможнага селяніна, які пастаянна карыстаецца наёмнай працай.

|| прым. мірае́дскі, -ая, -ае.

міра́ж, -у́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Аптычная з’ява ў атмасферы, пры якой на гарызонце становяцца бачнымі адлюстраванні розных аддаленых наземных прадметаў.

М. у пустыні.

2. перан. Тое, што не адпавядае рэчаіснасці, што не можа здзейсніцца.

|| прым. міра́жны, -ая, -ае.