Verbum

многасяме́йны, -ая, -ае.

Які мае вялікую сям’ю; мнагадзетны.

|| наз. многасяме́йнасць, -і, ж.

многаўла́ддзе, -я, н.

Адначасовае існаванне некалькіх органаў кіравання, якія выконваюць аднолькавую функцыю; адсутнасць адзінага кіраўніцтва.

мно́жанне, -я, н.

1. гл. множыць.

2. Адно з чатырох арыфметычных дзеянняў, у выніку якога адзін лік складваецца столькі разоў, колькі паказвае другі лік.

Табліца множання.

множналі́кавы, -ая, -ае.

У выразе: множналікавы назоўнік — назоўнік, які ўжыв. толькі ў форме множнага ліку, напр.: вароты, сані, шахматы.

мно́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Другі з лікаў або велічынь, якія множаць.

мно́жны, -ая, -ае.

Які складаецца з вялікай колькасці чаго-н., праяўляецца ў мностве форм, відаў.

Множная этымалогія.

○

Множны лік — граматычны разрад, які паказвае, што гаворка ідзе пра многія прадметы, асобы.

|| наз. мно́жнасць, -і, ж.

мно́жыва, -а, н.

Першы з лікаў або велічынь, якія множаць.

мно́жыльны, -ая, -ае.

Які прызначаны для размнажэння, капіравання чаго-н. (рукапісаў, чарцяжоў і пад.).

М. апарат.

мно́жымае, -ага, н.

Тое, што і множыва.

мно́жыцца, -жыцца; незак.

1. Колькасна павялічвацца; расці.

Дабро расло і множылася.

2. Размнажацца (уст.).

Тут жывуць і множацца розныя жучкі і кузуркі.

3. Падвяргацца множанню.

Пяць множыцца на тры.

|| зак. памно́жыцца, -жыцца (да 1 і 3 знач.).