Камлы́га ’вялікі бясформенны кавалак, абломак цвёрдай масы, ком, глыба зямлі’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Др.-Падб., Яшк.), зборн. камлы́жжа ’камякі мёрзлай зямлі’ (Яўс.; бялын., Янк. I; Нас.), камлы́жына ’сухі ком зямлі на раллі, не разбіты бараной’ (Мядзв.), камлы́шка ’тс’ (Бяльк.), камлы́жыць ’рабіць шар з чаго-небудзь мяккага’ (Нас.). Утворана, відавочна, ад камлаты (гл. камель 2) пры дапамозе экспрэсіўнага суфікса ‑ыга (як касты́га < касцяны гузік; Сцяцко, Афікс. наз., 182).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́рцыя ’пэўная колькасць чаго-небудзь’ (ТСБМ), ’луста хлеба’ (Нас.), ’чарка’ (Дразд.; Нас.; пін., Сл. ПЗБ), ’частка’ (Ласт.), по́рца ’тс’ (Федар.; Шат.), ’шклянка; невялікая шклянка на гарэлку’ (бяроз., Сл. ПЗБ; палес., З нар. сл.). Параўн. рус. порция ’пэўная колькасць, доза’, ’чарка гарэлкі’. Лацінізм, ад лац. portio ’частка’, у Ластоўскага (Ласт., 513) адзначаецца як запазычанне з франц. Імаверна, звязана з аптэкарскай тэрміналогіяй, адсюль магло засвоіцца непасрэдна з лаціны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Пратэ́, протэ́ ’аднак, усё ж, таму’ (ТС). З укр. проте́ ’тс’, якое з прыназоўніка про- (гл. пра- 2) і займенніка то (гл. тое) (ESSJ, 1, 217). Параўн. польск. przeto ’таму’, чэш. proto ’таму што; для чаго, каб’, славац. preto ’таму, вось чаму’, в.-луж. přeto ’затое’, н.-луж. pśeto ’ўсё ж, таму’, што выводзяцца з *pro‑, *per‑ і *to (Шустар-Шэўц, 2, 1174; ЕСУМ, 4, 608).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спі́чак ‘верхняя завостраная частка чаго-небудзь’, ‘шпіль на будынку’, ‘плоскае выгнутае шыла для падплятання лапцей’ (ТСБМ), ‘верцел’ (Гарэц.), ‘невялікі шчупачок’, ‘стары лось’ (ТС), спіча́сты ‘востраканцовы’ (ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ). Да спіца; значэнні пад уплывам польск. szpic, ст.-польск. szpica, śpica, якое з ням. Spitze ‘вастрыё’; чэш. špice ‘тс’; гл. Брукнер, 553; Борысь, 606; Махэк₂, 621; спіча́сты з польск. spiczasty, szpiczasty < szpica, гл. Кюнэ, Poln., 98.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

define

[dɪˈfaɪn]

v.

1) растлума́чваць, паясьня́ць (сэнс сло́ва)

2) азнача́ць што

3) вызнача́ць; устанаўля́ць (правы́, ме́жы)

4) акрэ́сьліваць (фо́рму)

5) характарызава́ць, быць характэ́рнай або́ істо́тнай ры́сай чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

induce

[ɪnˈdu:s]

v.t.

1) схіля́ць, прымуша́ць; заахво́чваць; уплыва́ць, перако́нваць

2) выкліка́ць што, прычыня́цца да чаго́

3) Electr. узбуджа́ць індукцы́йны ток або́ зара́д

4) рабі́ць высно́ву шля́хам інду́кцыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

act (up)on

а) дзе́яць паво́дле чаго

б) дзе́яць на што

Yeast acts on dough and makes it rise — Дро́жджы дзе́юць на це́ста, і це́ста падыхо́дзіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

акумуля́цыя

(лац. accumulatio)

збіранне, назапашванне, канцэнтраванне чаго-н., напр. энергіі, капіталу.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

апало́гія

(гр. apologia)

празмернае ўсхваленне, абарона каго-н. або чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дакаці́цца сов., прям., перен. докати́ться;

мяч ~ці́ўся да ры́сы — мяч докати́лся до черты́;

ба́чыш, да чаго́ ты дакаці́ўся — ви́дишь, до чего́ ты докати́лся;

здалёку ~ці́ўся гру́кат гарма́т — издалека́ докати́лся гро́хот ору́дий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)