апыта́льнік, ‑а, м.

Пералік пытанняў па якой‑н. тэме, па якім‑н. прадмеце; анкета. Скласці апытальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газахо́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Канал трубы, па якім падзецца або адводзіцца газ ​1. Ачысціць газаходы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

добраахво́тніцтва, ‑а, н.

Добраахвотнае ўступленне ў армію ў час вайны. // Добраахвотны ўдзел у якім‑н. руху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэду́кцыя, ‑і, ж.

Метад даследавання, пры якім асобнае, прыватнае пазнаецца на аснове ведання агульнага; проціл. індукцыя.

[Лац. deductio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іголкатрыма́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне, у якім замацоўваецца іголка (у 1, 2 знач.). Патэфонны іголкатрымальнік. Хірургічны іголкатрымальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагнае́нне, ‑я, н.

Запаленне якой‑н. часткі цела, пры якім утвараецца і выдзяляецца гной. Мясцовае нагнаенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазакла́савы, ‑ая, ‑ае.

Які не звязаны з якім‑н. класам, не выражае інтарэсаў якога‑н. класа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліме́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Спец. Састаў, якім пакрываюць вырабы з дрэва і гіпсу перад залачэннем.

[Фр. poliment.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прася́нішча, ‑а, н.

Поле, з якога сабраны ўраджай проса або на якім папярэдняй культурай было проса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

процістая́нне, ‑я, н.

Спец. Месцазнаходжанне планеты, у якім яна бачна з Зямлі ў напрамку, процілеглым Сонцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)