Verbum

прыда́шак, ‑шка, м.

Абл. Край даху, які навісае над чым‑н.; падстрэшак. Адзін з прыезджых, якія стаялі пад прыдашкам, дзе вісеў станцыйны звон, перахрысціўся і расхінуў пры гэтым свой башлык. Самуйлёнак.

прысту́пна, прысл.

Абл. Зручна, лёгка (ісці). Перад самай вёскай Тышкевіч загадаў людзям разгарнуцца ланцужком. Снег пад гарой мелкі, ісці было прыступна. Асіпенка. Ісці па ямах босай было мякка і прыступна. Пташнікаў.

прытаі́ць, ‑таю, ‑тоіш, ‑тоіць; зак.

1. каго-што. Схаваць, скрыць, утаіць. Прытаіць грошы.

2. што. Не выказаць, не раскрыць іншым, захаваўшы ў сабе (думкі, пачуцці і пад.). Прытаіць злосць. Прытаіць страх.

псо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які адносіцца да пароды хартоў з доўгай пакручастай поўсцю. Псовы хорт.

2. у знач. наз. псо́выя, ‑ых. Сямейства млекакормячых, да якога адносяцца сабакі, ваўкі, лісіцы і пад.

разасла́цца, рассцелецца; зак.

Раскінуцца, распасцерціся на паверхні чаго‑н. Гэтай раніцай выпаў першы снег і белай коўдрай разаслаўся на шырокіх прасторах. Гурскі. А ўдаль, з-пад калёс гаваркіх, Разаслаўся гасцінец. Танк.

раяні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

1. Зрабіць (рабіць) надзел якой‑н. тэрыторыі на раёны (адміністрацыйныя, эканамічныя і пад.).

2. Спец. Размеркаваць (размяркоўваць) для пэўных, вызначаных раёнаў. Раяніраваць сорт пшаніцы.

русі́ны, ‑аў; адз. русін, ‑а, м.; русінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. русінкі, ‑нак; ж.

Назва ўкраінцаў заходнеўкраінскіх зямель, якая мела найбольшае распаўсюджанне ў час іх знаходжання пад аўстра-венгерскім гнётам.

сакаві́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць санавітага. Сакавітасць травы. Сакавітасць кармоў. // перан. Яркасць, каларытнасць (вобраза, мовы і пад.). Апавяданні Максіма Горкага зачароўвалі мяне якоюсьці адчувальнаю навізною і свежасцю, сакавітасцю і прыгажосцю мовы. Колас.

самазадаво́лены, ‑ая, ‑ае.

Задаволены самім сабой, сваім дзеяннем, становішчам і пад. Самагадаволены чалавек. □ Самазадаволены Анцыпік выяўна адчуваў зараз сваю перавагу над выгнаным са школы Лабановічам. Колас. // Які выклікае самазадавальненне. Самазадаволенае жыццё.

саўга́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да саўгаса, належыць яму. Саўгасная ўласнасць. □ Саўгасныя прысады тулілі пад сабою яшчэ густыя цені. Чорны.

2. Звязаны з вядзеннем гаспадаркі ў саўгасах. Саўгасная вытворчасць.