Verbum

зяні́ца, ‑ы, ж.

Уст. Зрэнка, вока. Напружваюць зрок думы, і ў зяніцах Яснее тое, што прытойваў змрок. Лойка.

ілжэнаву́ка і лжэнаву́ка, ‑і, ДМ ‑вуцы, ж.

Тое, што не з’яўляецца сапраўднай навукай, але выдаецца за яе.

каланіза́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каланізатара, уласцівы яму. Каланізатарскія метады. // Тое, што і каланізацыйны. Каланізатарская палітыка.

калдо́ба, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і калдобіна. Некалі тут ездзілі на калёсах, знаць тор — павыбіваныя калдобы. Пташнікаў.

карабе́льшчык, ‑а, м.

1. Уст. Уладальнік карабля. // Той, хто плавае на караблі.

2. Разм. Тое, што і караблебудаўнік.

гвалтава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гвалтаваць.

2. Тое, што і гвалт (у 1, 2 знач.).

грыфо́н, ‑а, м.

1. Тое, што і грыф ​¹ (у 1 знач.).

2. Даўгашэрсны сабака з пароды выжлаў.

дадзе́рці, ‑дзяру, ‑дзярэш, ‑дзярэ; ‑дзяром, ‑дзераце; пр. дадзёр, ‑дзерла і ‑дзёрла; зак., што.

Разм. Тое, што і дадраць.

за́цень, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і засень. Вунь юнак і дзяўчына кіруюцца У зялёную зацень алей. Панчанка.

збрахну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр., што і без дап.

Разм. Тое, што і збрахаць.