зяні́ца, ‑ы, ж.
Уст. Зрэнка, вока. Напружваюць зрок думы, і ў зяніцах Яснее тое, што прытойваў змрок. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)