Flóskel

f -, -n пуста́я фра́за

máchen Sie kéine ~n! — не мялі́це абы́-чаго́!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zmierzać

zmierza|ć

незак.

1. накіроўвацца; ісці;

~ć szybkim krokiem — шпарка ісці;

2. ( do czego, ku czemu) мець на ўвазе (што); хіліць (да чаго);

do czego ~sz? — што ты маеш на ўвазе?; да чаго ты вядзеш?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абцугі́

(польск. obcęgi, ад ням. Zange)

1) прылада для захоплівання і заціскання кавалкаў металу, выцягвання цвікоў;

2) перан. тое, што скоўвае, заціскае развіццё чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аксю́маран, аксі́маран

(гр. oksymoron = дасціпна-бязглуздае)

стылістычны прыём наўмыснага спалучэння семантычна процілеглых слоў, у выніку чаго ўзнікае новы сэнсавы змест (напр. гаючы боль, звонкая цішыня).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аліга-

(гр. oligos = нешматлікі, нязначны)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на малую колькасць, нешматлікасць чаго-н., на адхіленне ад нормы ў бок памяншэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ідэаліза́цыя

(фр. idéalisation, ад п.-лац. idealis = ідэальны, ад гр. idea = паняцце)

паказ каго-н., чаго-н. лепшым, чым ёсць у сапраўднасці; надзяленне ідэальнымі якасцямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ко́лер

(лац. color)

1) афарбоўка (напр. сіні к., к. вясёлкі);

2) адценне фарбы, густата, ступень яркасці яе;

3) падрыхтаваны для афарбоўкі чаго-н. састаў фарбы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магіка́нін

(англ. Mohican, або індз. Mo-hi-konnius)

1) прадстаўнік аднаго з плямёнаў паўночнаамерыканскіх індзейцаў, што былі знішчаны заваёўнікамі;

2) перан. апошні прадстаўнік чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манапо́дый

(ад мана- + гр. pus, podos = нага)

восевы орган расліны, утвораны ў выніку дзейнасці адной верхавіннай мерыстэмы, у выніку чаго асноўная вось здольная доўга расці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эсе́нцыя

(лац. essentia = сутнасць)

1) моцны настой або раствор чаго-н., які перад выкарыстаннем разбаўляюць вадой;

2) перан. тое, што і квінтэсенцыя (напр. э. фактаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)