furious

[ˈfjʊriəs]

adj.

1) разьлютава́ны; разбушава́ны, разья́траны е́цер)

2) разью́шаны (зьвер), зло́сны (по́зірк), мо́цна ўзлава́ны

He was furious — Ён мо́цна ўзлава́ўся

3) шалёны (бег)

a furious gallop — шалёны галёп

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hug

[hʌg]

1.

v.t. (-gg-)

1) тулі́ць, абдыма́ць

2) мо́цна сьціска́ць

3) мо́цна трыма́цца чаго́

2.

n.

1) абды́мкі pl. only.

2) сьціск -у m., хва́тка f. (у ду́жаньні)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

уме́рзнуць сов.

1. (во что-л.) вмёрзнуть;

бо́чка ўме́рзла ў лёд — бо́чка вмёрзла в лёд;

2. (затвердеть на большую глубину) промёрзнуть;

зямля́ мо́цна ўме́рзла — земля́ си́льно промёрзла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Пэ́каць ’дрэнна чытаць’ (Мат. Маг., Шат.), ’курыць люльку’ (Шат.), ’біць не вельмі моцна, пляскаць’ (Бяльк.), ткнуць ’выцяць злёгку, пляснуць’ (Бяльк.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

а́хкаць, а́хнуць разм

1. (усклікнуць) ach rfen*;

2. (дзівіцца) stunen vi, sich wndern;

3. (выбухнуць) dnnern vi, krchen vi;

4. (моцна выцяць) inen Hieb [Stoß, Schlag] verstzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

бо́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Моцна стукаць нагамі пры хадзьбе. [Рыбін] бохаў ботамі на ўсю шырыню крокаў і на павароце амаль што не збіў.. [Веру] з ног. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брынклі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Надтрэснуты (пра гук, голас). Дзядок бадзёра выйшаў на сцэну і, моцна прыстукваючы кіем аб падлогу, пачаў нешта натужліва крычаць тонкім, брынклівым голасам. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўзабыццё, ‑я, н.

Стан, блізкі да забыцця, няпоўнае забыццё. Веньямін ужо знаходзіўся ў прыемным стане напаўзабыцця, за якім пачынаецца сон, калі ў дзверы нехта моцна загрукатаў. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пеларго́нія, ‑і, ж.

Паўднёвая расліна сямейства гераніевых з моцна пахучымі лісцямі, каляровымі кветкамі і падоўжнымі пладамі, якія па форме нагадваюць бусліную дзюбу; вырошчваецца і як дэкаратыўная расліна.

[Ад грэч. pelargos — бусел.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёрэпраду́ктар, ‑а, м.

Тое, што і рэпрадуктар. Банадысю нават здалося, што з боку пасёлка даносіцца вясёлая Музыка — мажліва, там і сапраўды так моцна гучаў вулічны радыёрэпрадуктар. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)