спая́ ны , ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад спаяць.
2. перан. ; у знач. прым. Моцна з’яднаны дружбай, адзінствам інтарэсаў і пад.; дружны. Спаяны калектыў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ram
[ræm]
1.
n.
1) бара́ н -а́ m.
2) тара́ н -а́ m.
3) гідраўлі́ чны тара́ н
2.
v.t.
1) мо́ цна пхаць; убіва́ ць
2) мо́ цна ўда́ рыць, сту́ кнуць, сту́ кнуцца
•
- Ram
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
starve
[stɑ:rv]
1.
v.i.
1) паміра́ ць з го́ ладу
2) галада́ ць
3) informal мо́ цна гало́ дным, мо́ цна хаце́ ць е́ сьці
4) пра́ гнуць, мо́ цна жада́ ць
to starve for news — пра́ гнуць наві́ наў
2.
v.t.
1) мары́ ць го́ ладам
2) змуша́ ць го́ ладам да чаго́
•
- starve out
- starve down
- starve into
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
злыга́ цца сов.
1. связа́ ться; (о плотах — ещё ) сча́ литься;
мо́ цна з.е́ пко связа́ ться;
2. перен. разг. у́ таться; связа́ ться;
з. з дрэ́ ннай кампа́ ніяй — спу́ таться (связа́ ться) с дурно́ й компа́ нией
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ваўрэ́ ць ’моцна спацець’ (Касп. , Гарэц. , Яруш. , Бяльк. ). Рус. дыял. вреть ’моцна пацець’. Параўн. укр. дыял. врі́ ти ’кіпець’, бел. врэць , ст.-рус. вьрѣти ’кіпець’, польск. wrzeć , чэш. vřiti , ст.-слав. вьрѣти серб. вре̏ти і г. д. Прасл. *vьrěti ’кіпець і да т. п.’ Падрабязней гл. Фасмер , 1, 362. Бел. ваўрэ́ ць < *о‑вьрѣти (з пратэтычным о‑ > ва‑ ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Набры́ днуць ’надакучыць, абрыднуць’ (Бяльк. , Сцяшк. ), набры́ даць ’моцна надаесці’ (Шат. ), укр. набрида́ ти ’тс’, рус. набри́ днуть ’тс’. Гл. бры́ днуць , брыда́ .
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пярну́ ць ’моцна ўдарыць’ (бялын. , Янк. Мат. ; Яўс. ), пя́ рнуць ’тс’ (круп. , Жыв. сл. ). Аднакратны дзеяслоў да пе́ рыць ’біць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
грэць , прыграваць, уграваць / моцна
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
безназо́ ўны , ‑ая, ‑ае.
Які не мае назвы. Асабліва моцна адчуваеш восень тут, на беразе безназоўнага ліменскага возера, да якога ад маёй леснічоўкі крокаў дзвесце. Карамазаў .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэзарганіза́ тар , ‑а, м.
Той, хто дэзарганізуе, уносіць дэзарганізацыю. — Дэзарганізатар! Загоніш у трубу ўсю змену, — моцна сказаў Анатоль Парфенавіч, крутануўся і пайшоў у канторку майстроў. Мыслівец .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)