Verbum

няма́ла, прысл.

Даволі многа. Гарадоў Я пабачыў нямала. Астрэйка. — Так, — задумёна прамовіў Мікола, — працы наперадзе нямала. Краўчанка.

папаву́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго і без дап.

Разм. Вудзіць доўга, неаднаразова; павудзіць многа каго‑н.

папамачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., каго-што і чаго.

Разм. Мачыць доўга, неаднаразова; памачыць многа чаго‑н.

папапіса́ць, ‑пішу, ‑пішаш, ‑піша; зак., што, чаго і без дап.

Пісаць доўга, неаднаразова; напісаць многа чаго‑н.

папаструга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Разм. Стругаць доўга, неаднаразова; пастругаць, перастругаць многа чаго‑н.

папатрапа́ць, ‑траплю, ‑трэплеш, ‑трэпле; зак., што, чаго і чым.

Разм. Трапаць доўга, неаднаразова; патрапаць многа чаго‑н.

папачаса́ць, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што і чаго.

Пачасаць ​² доўга, неаднаразова; пачасаць ​² многа чаго‑н.

папачы́сціць, ‑чышчу, ‑чысціні, ‑чысціць; зак., каго-што і чаго.

Разм. Чысціць доўга, неаднаразова; пачысціць многа чаго‑н.

пітэка́нтрап, ‑а, м.

Найбольш ранні выкапнёвы прадстаўнік групы старажытных людзей, які захаваў у сабе многа рыс малпы.

[Грэч. píthēcos — малпа і ántrōpos — чалавек.]

піэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Агульнае гнойнае заражэнне арганізма, пры якім утвараецца многа гнойных ачагоў у розных органах.

[Грэч. pýon — гной і haima — кроў.]