трамбо́ўка, ‑і, ДМ ‑боўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. трамбаваць.
2. Р мн. ‑бовак. Прылада, машына для трамбавання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цылі́ндравы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да цыліндра (у 2 знач.). Цыліндравыя крышкі. // Забяспечаны цыліндрам, цыліндрамі. Цыліндравая машына. Цыліндравая малатарня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
myjnia
ж. разм. мыйка (машына для мыцця бутэлек, аўтамабіляў і г.д.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
cyfrowy
cyfrow|y
1. лічбавы;
2. колькасны;
maszyna ~a — вылічальная машына
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
machina
ж. машына; махіна;
machina państwowa перан. дзяржаўная машына;
machina oblężnicza гіст. асадная гармата;
a to machina ledwie się dźwiga — вось дык махіна, ледзь рухаецца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
рухаві́к, ‑а, м.
1. Машына, якая ператварае які‑н. від энергіі ў механічную энергію; машына, якая прыводзіць у рух што‑н. Паравы рухавік. Рэактыўны рухавік. Дызельны рухавік.
2. чаго. Сіла, якая пабуджае да чаго‑н., садзейнічае росту, развіццю чаго‑н.
•••
Рухавік унутранага згарання — рухавік, у якім паліва згарае ўнутры цыліндра пад поршнем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трале́йбус, ‑а, м.
Шматмесная пасажырская машына, што ездзіць па бязрэйкавай дарозе і мае электрычны рухавік, які атрымлівае энергію ад двух правадоў.
[Англ. trolleybus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цыгарэ́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да цыгарэты. Цыгарэтны дым. // Прызначаны для вырабу цыгарэт і іх захавання. Цыгарэтны тытунь. Цыгарэтная машына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шэрсцямы́йка, ‑і, ДМ ‑мышцы; Р мн. ‑мыек; ж.
1. Майстэрня, цэх і пад., дзе мыюць, прамываюць шэрсць.
2. Шэрсцямыйная машына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вярхо́вушка ’від лінейкі, экіпаж’ (Касп.). Да вярховы < верх (гл.); параўн. ст.-рус. верховой, верховый ’які прызначаецца для язды вярхом’. Суфікс ‑(ов)ушк‑а мае размоўнае адценне. Такое ж адценне экспрэсіўнасці заключаецца ў драг. лёхкову́шка ’легкавая машына’, гродз. легкаву́шка ’тс’ (Сцяш.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)