Ба́цца напэўна, відаць што, здаецца’ (Нас., Бяльк., Шпіл., Мядзв.). Скарачэнне з ба́чыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́грузкі ’гразкае месца на дарозе’ (бяроз., Шатал.). Відаць, да гру́зкі ’дрыгвяністы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́ца-ба́ба ’дзіцячая гульня, хованкі’ (ТС). Відаць, да ку‑ цавацьу (гл.) ’тармасіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

На́шлыг ’накрыж’ (чач., Жыв. сл.). Відаць, да шлёгаць, шлыгаваць ’звязваць часткі плыта’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Несяджа́лы (nisidžaly) ’рупны, старанны’ (Варл.). Відаць, са спалучэння не сядзець ’дзейнічаць, рабіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Но́гцам ’нагой, выспяткам’ (Некр.). Відаць, з но́сцам ’тс’ (гл.), збліжанае з нага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Палу́нія ’лунацізм’ (Сл. ПЗБ). Да лу́на (гл.). Відаць, са скажонага рус. полнолуние.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Патза́х ’каша з ячных круп’ (бар., Сл. Брэс.). Відаць, з панцак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́хар ’араты’ (калінк., Сл. ПЗБ). Відаць, з рус. пахарь ’тс’ (ад старавераў).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сцы́знуць ’моцна змерзнуць’ (Растарг.). Відаць, да зызнуць (гл.) з распадабненнем пачатковых зычных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)