flatten
[ˈflætən]
v.
1) сплю́шчваць (-ца), рабі́цца пляска́тым, плю́шчыць
2) спыня́цца, суніма́цца (пра ве́цер)
3) распрасо́ўваць, распро́стваць
4) разво́дзіць (фа́рбу, е́жу, віно́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
searching
[ˈsɜ:rtʃɪŋ]
adj.
1) дапы́тлівы
a searching gaze — дапы́тлівы по́зірк
2) назіра́льны, прані́клівы
3) Figur. прані́зьлівы, во́стры
a searching wind — прані́зьлівы ве́цер
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
stiffen
[ˈstɪfən]
1.
v.t.
рабі́ць цьвярды́м, нягну́ткім, напру́жаным
2.
v.i.
1) тужэ́ць, застыва́ць, гусьце́ць
2) мацне́ць
The wind was stiffening — Ве́цер мацне́ў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нахілі́ць сов. наклони́ть; (о судне, машине и т.п. — ещё) накрени́ть;
н. галаву́ — наклони́ть го́лову;
н. вядро́ — наклони́ть ведро́;
ве́цер ~лі́ў ло́дку — ве́тер наклони́л ло́дку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
разбушава́цца сов.
1. разбушева́ться;
ве́цер ~ва́ўся — ве́тер разбушева́лся;
мо́ра ~ва́лася — мо́ре разбушева́лось;
2. (прийти в состояние ярости) разбушева́ться, разойти́сь;
п’я́ны ~ва́ўся — пья́ный разбушева́лся (разошёлся)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Брыд 1 ’чад’ (Сцяшк. МГ), ’дым у лазні, чад’ (Бяльк.). Рус. дыял. (зах.) брид ’дым’, брида ’едкі дым’. Гл. бры́дкі. Аснова гэта абазначала розныя непрыемныя з’явы (у тым ліку халодны, рэзкі вецер, паветра і г. д.). У дадзеным выпадку адбылася лексікалізацыя ў адным пэўным значэнні.
Брыд 2 рабро дошкі’. Гл. брыж 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ва́карына ’валы вады на рацэ’ (Яшк.), вако́рына ’тс’ (КТС). Балтызм. Параўн. літ. vakarìnis ’вячэрні; заходні’, vakãris ’заходні вецер’ (Цыхун, Лекс. балтызм, 52). Суфікс адзінкавасці ‑ін‑ з’яўляецца не словаўтваральным сродкам, а вынікам перараскладання на беларускай глебе літоўскага слова. Вагары ’хвалі’ да вакар‑ына з азванчэннем г у інтэрвакальным становішчы пад магчымым уплывам вагацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ілля́к ’лівень’ (Жд. 2). Відаць, кантамінацыя імя Ілья з дзеясловам ліць (гл.); параўн., з аднаго боку, формы іллю́ (Нас.), зах.-бранск. илли́ть ’ліць’, з другога, народныя ўяўленні аб залішняй вільгаці на Ільін дзень (прыдзе Ілья, прынясе гнілля). Утварэнне з суф. ‑як па ўзору імжак, буяк ’моцны вецер’, мігак ’маланка’ (Сцяцко, Афікс. наз., 24).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бадзя́жны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да бадзягі 2. Сюды, у Тураў, у яго прадмесці, .. збіраўся бадзяжны люд з усяго Палесся. Крывіцкі. / у перан. ужыв. Ні вецер бадзяжны не зможа, не скрышыць навала ніколі. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлі́жны, ‑ая, ‑ае.
Які з’яўляецца ў выніку адлігі, звязаны з адлігай. [Красана] непакоіла, каб не хлынула адліжная вада на падрыхтаваную пляцоўку. Стаховіч. Заходні вецер даносіў той няўлоўны своеасаблівы пах снегу, які адчуваецца ў адліжныя дні. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)