*Расхе́ўрыс, росхе́ўрыс ’разыходжанне’ (ТС). Іранічнае ўтварэнне на базе хе́ўра ’кампанія’ (гл. хэўра) або хаўру́с ’супольнасць, суполка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Руберо́йд ’матэрыял для пакрыцця даху або для ізаляцыі’ (ТСБМ). З лац. ruber ’чырвоны’ і грэч. έιδος ’выгляд’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Слюма́чыць ‘слініць’ (Касп.). З слюнячыць < слюна (гл.) з асіміляцыяй зычных л — м, або непасрэдна да слімаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Снуз ‘чарада, шэраг’: цілый снуз кныгув (кам., Жыв. НС). Звязана з нізаць, нізка (гл.) або сноза (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Траі́сты ’траякі’, ’падпісаны трыма дзяржавамі’, траі́стасць ’наяўнасць траякіх сувязей або трайнога саставу’ (ТСБМ). З польск. twoisty ’траякі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Турава́ць ‘выконваць другую партыю пры спяванні або ігры’ (ТСБМ), ‘акампаніраваць’ (Шат.). З польск. wtórować ‘уторыць’, гл. утараваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

post

I [poʊst]

1.

n.

1) драўля́ны або́ жале́зны слуп

2) Sport. ста́ртавы або́ фі́нішны слуп або́ лі́нія

2.

v.

выве́шваць, накле́йваць (абве́сткі на слупы́ або́ сьце́ны)

II [poʊst]

n.

1) ва́рта f., пост паста́ m. (паліцэ́йскі, баявы́)

2) гарнізо́н -у m.

3) пост паста́ m. (адка́зная паса́да)

4) гандлёвае пасяле́ньне, пасёлак

III [poʊst]

1.

n.

1) по́шта, карэспандэ́нцыя f. (лісты́, па́чкі)

2) по́шта f. (устано́ва), пашто́вае аддзяле́ньне

3) пашто́вая скры́нка

2.

v.

1) пасыла́ць по́штай

2) кі́нуць у пашто́вую скры́нку (ліст)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

блака́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Акружэнне горада, крэпасці, войск і інш. войскамі праціўніка з мэтай адрэзаць іх ад навакольнага свету і прымусіць здацца. Наступленне Савецкай Арміі апярэдзіла новую блакаду Налібоцкай пушчы. Брыль.

2. Сістэма мерапрыемстваў, накіраваных на ізаляцыю якой‑н. дзяржавы з тым, каб прымусіць яе выканаць пэўныя патрабаванні або адмовіцца ад дзяржаўнай самастойнасці. Эканамічная блакада. Фінансавая блакада.

3. Выключэнне функцыі якога‑н. органа або сістэмы арганізма. Новакаінавая блакада.

[Англ. blockade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́бласць, ‑і, ж.

1. Буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў СССР. Брэсцкая вобласць. Аўтаномная вобласць. // Разм. Адміністрацыйны цэнтр такой адзінкі. [Антось:] — Лектар, кажуць, аж з вобласці прыехаў. Васілевіч.

2. Частка якой‑н. тэрыторыі; край. Вобласць экватара.

3. Раён пашырэння чаго‑н. або якой‑н. з’явы; зона. Вобласць распаўсюджання хвойных народ дрэў. Вобласць вечнай мерзлаты.

4. Месца, якое займае той ці іншы орган цела або частка яго. Вобласць шыі. Вобласць сэрца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзява́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца і (радзей) адзяюся, адзяешся, адзяецца; адзяёмся, адзеяцеся; незак.

1. Незак. да адзецца.

2. (у спалучэнні з акалічнаснымі словамі). Насіць адзенне таго або іншага фасону, той або іншай якасці. Адзявацца з густам. Адзявацца па модзе. □ Марына пачала прыгожа адзявацца і выбрала сабе сталую прычоску, якая так была ёй да твару. Чорны. Цяпер найбольш, шыкоўна адзяваліся нэпманы, іх сынкі і дочкі. Паслядовіч.

3. Зал. да адзяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)