паршы́васць, ‑і, ж.

Стан паршывага (у 1 знач.); шалудзівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамярза́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. прамярзаць — прамерзнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыбі́тасць, ‑і, ж.

Стан, уласцівасць прыбітага (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разві́нчанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан развінчанага. Развінчанасць нерваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздво́енасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан раздвоенага. Раздвоенасць пачуццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разрэ́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан разрэджанага. Разрэджанасць атмасферы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распы́ленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан распыленага. Распыленасць вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сагну́тасць, ‑і, ж.

Стан сагнутага (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўлюбёнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан самаўлюбёнага. Пачуццё самаўлюбёнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіпа́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан сіпатага. Сіпатасць голасу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)