зані́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад занізіць.

2. у знач. прым. Ніжэйшы за рэальныя паказчыкі чаго‑н., аб’ёму чаго‑н. Заніжаныя патрабаванне Заніжаная норма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́хаваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выхаваць.

2. у знач. прым. Які ўмее добра паводзіць сябе, ветлівы. [Дзеці] рабілі ўражанне выхаваных і дысцыплінаваных хлопчыкаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́церты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выцерці.

2. у знач. прым. Паношаны, зношаны. Замест латанага, зашмуленага і выцертага кажушка носіць.. [дзед Талаш] мундзір ваеннага пакрою. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гняту́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. цяпер. ад гнесці.

2. у знач. прым. Цяжкі, трывожны (пра думкі, пачуцці і пад.). Гнятучы страх і пякучая жальба ахапілі .. [Алёшу]. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад галіць.

2. у знач. прым. Са збрытымі валасамі. У кудлатага папа і ў голенага ксяндза адна праўда. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыферэнцы́раваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дыферэнцыраваць.

2. у знач. прым. Асобны ў адносінах да кожнага, індывідуальны, раздзельны. Дыферэнцыраваны падыход. Дыферэнцыраваныя паказчыкі. Дыферэнцыраваныя цэны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыэ́з, ‑а, м.

1. Нотны знак, які абазначае павышэнне ноты на паўтона.

2. у знач. нескл. прым. (пасля назвы ноты). Паўтонам вышэй. До дыэз. Фа дыэз.

[Фр. diése.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адро́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад адрадзіць.

2. у знач. прым. Які адрадзіўся, аднавіўся. Адроджаная зямля. Беларускі народ ганарыцца сваімі адроджанымі гарадамі і вёскамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзі́ўлены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад здзівіць.

2. у знач. прым. Які выражае здзіўленне. Здзіўленымі вачамі [Клава] глядзела на .. [Валодзю] з пасцелі, калі ён увайшоў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разва́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разваліць.

2. у знач. прым. Які разваліўся; разламаны, паламаны. [Максім Астапавіч] абышоў навокал хату — усё было старое, трухлявае, разваленае. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)